فرجام شناسی براساس متن اوستایی هادخت نسک و متون فارسی میانه مینوی خرد و بندهش

فرجام شناسی و زیرمجموعه های آن، یعنی فرجام شناسی فردی و عمومی/کیهانی، تقسیم زمان به هزاره ها و نجات دهنده از جمله موضوعاتی هستند که در نوشته های دوره باستان (اوستایی) و دوره میانه (فارسی میانه کتابی) زبان های ایرانی به خوبی به آن پرداخته شده است. هر چند که این نوشته ها در چهارچوب کلی، یکنواختی و پیوستگی را در مورد این موضوع نشان می دهند؛ اما هر کدام از آنها برخی از زیرمجموعه های فرجام شناسی را بیشتر و بهتر ارایه می دهند و نکات تازه ای را هم در بردارند. در این گفتار تلاش می گردد که واژگان و مفاهیم فرجام شناسی براساس متن اوستایی هادخت نسک و متون فارسی میانه مینوی خرد و بندهش شرح داده شود.