نقش نماد در فراخنای اساطیر

مقاله حاضر به منظور بررسی نقش نماد در پهنه ی اساطیر نوشته شده و تلاش دارد پس از تبیین جنبه های اصلی اصطلاح شناسی نماد و اسطوره، نشان دهد که اسطوره ها و نماد پردازهایی که در طی اعصار به صورت سنتی درآمده، باعث تشکیل دانش مشترکی بین ملتها شده. از این رو نماد و اسطوره هایی که با هم شباهت های فراوان دارند، در تمام سطوح زندگی طبیعی، دینی، فرهنگی، آداب و رسوم، هنر و اندیشه های نژادهای گوناگون جای گرفته است. این بررسی که به شیوه کتابخانه ای صورت گرفته، از چند نظر حایز اهمیت است. نخست آنکه پرداختن به موضوع اسطوره ها و نمادها می تواند به روشن شدن برخی از مفاهیم فرهنگی پنهان یا مبهم سرزمین ما کمک کند. دیگر اینکه نقش تفکر اقوام ایرانی در اساطیر و نمادهای جهانی پیوسته نادیده انگاشته شده و با کارهایی از این نوع می توان قسمتی از سهم ایران را در تمدن جهانی نشان داد. سوم آنکه با نشان دادن بن مایه های مشترک در اساطیر و نمادهای اقوام مختلف، می توان به اشتراکات فکری ملتهایی که دارای سابقه ی فرهنگی کهن هستند، پی برد و موجبات وحدت جهانی آنها را فراهم ساخت.