گذری بر معناشناسی فهم متن

دورماندن ادبیات از اندیشه های علمی و نظری معاصر و بی اعتنایی به مباحث مربوط به تئوری ادبیات ، آسیب های جدی به عرصه ادبیات وارد آورده است . رویکردهایی مانند هرمنوتیک و شالوده شکنی موجب دگرگونی چشمگیری در نظریه پردازی ادبی شده است . درمیان نگرشی جدید ، معناشناسی زبان تاحدی می تواند به مطالعات تاویل متن یاری رساند و خواننده را با مبانی فهم متن آشنا کند . اما از سویی ، سنت گرایی ادبی گاه مانع از ان است که خواننده بتواند به فهم دقیق متن بپردازد به ویژه که بارزترین رفتار اقتدارگرایانه سنت ادبی در معنا نمود یابد و این برخاسته از این باور است که انسان آن گونه که جهان را می بیند معنا را درک میکند . مطلق گرایی معنا و نگاه یک بعدی حقیقت در نزد انسان سنتی گذشته ، ب هتعین معنا انجامیده و این ، همان مرز بین سنت و نوگرایی در نقد و تحلیل معنای متن به شمار می رود . در این مقاله کوشش شده به مباحثی درباره ی رازناکی متن و ارتباط آن با معنا و فهم متن ، نظریه ی شالوده شکنی ، مرکزیت زدایی از متن و مباحثی از این دست پرداخته شود .