گفت و گوی نمایشی در ادبیات ایران باستان

پاره ای نوشتارهای ایران باستان که به دو خط پهلوی و اوستایی هستند ، از جنبه های نمایشی برخوردارند و آنها را در قلمرو ادبیات نمایشی می توان قرار داد .بررسی این متون نشان می دهد که قالب پرسش و پاسخ آنها قابل مقایسه با کارکرد گفت و گو در نمایشنامه نویسی است و چنانچه این متون فقط خواندنی نبوده ، بلکه به اجرا هم در می آمده اند،‌ در محدوده ی آیین های دینی و نیایش های عبادی قرار داشته اند .