جستجوی پروفورمانس هنری در سرودهای گاهانی

سرودهای گاهانی اوستا ، کهن ترین سند مکتوب ایرانیان ، آمیخته ای از سه نوع پرفورمانس آیینی ، اجتماعی و هنری را در بردارند . این نوشته ضمن معرفی مختصر این سه نوع نمایش ، نشان می دهد که این سرودها از مرز آیین می گذرند و به هنگامه های سیاسی و اجتماعی می انجامند و برای این کار در ضمن از عمل نمایشی ، آواز ، همسرایی ، بازی در نقش های مختلف ، تک گویی ، گفتگو و حتی لباس و صحنه آرایی برای رساندن بازیگر - تماشاگر خود به شناختی هنری - عرفانی سود می برند ، شناختی که قرار است مناسبات اجتماعی و سیاسی را تغییر دهد . در پایان نیز یکی از سرودها با بخشی از نمایشنامه ی پرومته در زنجیر اشیل مقایسه شده است .