مروری برمضامین خسرونامه

یکی از برجسته‌ترین آثار غنایی در ادب فارسی، منظومه خسرونامه است. این منظومه، داستان عشق گل و هرمز و رویدادهای مربوط به آن را به تصویر می‌کشد. درباره‌ی انتساب این اثر به عطار نظرهای متفاوتی وجود دارد، همچنین تاکنون پژوهشی درباره‌ی محتوای این اثر صورت نگرفته است؛ بنابراین در این پژوهش ابتدا به صورت مختصر، با در نظرگرفتن ادله‌ی اساتید درباره‌ی سراینده‌ی اثر به اثبات یا رد انتساب آن به عطار پرداخته‌ شده و سپس کتاب مذکور از منظر محتوایی در حوزه‌ی بحث اعتقادی، مواعظ اخلاقی، عشق مورد بررسی قرار گرفته است. شیوه‌ی این پژوهش به روش اسنادی است که با مطالعه‌ی ابیات و استخراج آنان، ویژگی‌های محتوایی آن طبقه‌بندی و مورد تجزیه و تحلیل قرار داده شده است. نتایج پژوهش نشان داد که خسرونامه منظومه‌ای عاشقانه است و عشق مرکز و محور اندیشه‌ی شاعر است که گاهی اصطلاحات عرفانی نیز در آن ‌آمده است. کلیدواژه: عطار، خسرونامه، محتوا، عشق، عرفان .