بررسی میزان اثرات بازگشتی بهبود راندمان خودروها بر مصرف سوخت

اثرات بازگشتی، در اصطلاح به حالتی گفته می‎شود، که با یک تغییر در سیستم، به دلایل گوناگون، اثر آن تغییرات از بین رفته و دوباره وضعیت قبلی برقرار شود. با ورود تکنولوژی جدید به بازار و بهبود راندمان خودروها، در ابتدا تقاضای سوخت کاهش می‎یابد، اما همین بهبود راندمان و صرفه‌جویی انرژی، خود می‎تواند عکس العمل‌های اقتصادی‌ای ایجاد کند که منجر به این واقعیت شود، که بخشی از این صرفه‌جویی‌ها از بین برود، یعنی هر دارنده‌ی خودرو می‎تواند با بودجه‌ی قبلی، مسافت بیش‎تری را طی نماید. در این صورت آن مقدار از صرفه‌جویی که محو می‎شود را در اصطلاح اثر بازگشتی گویند. در این مقاله، برای برآورد اثرات بازگشتی از کشش قیمتی تقاضای انرژی استفاده و بدین منظور تابعی به فرم تابع لگاریتمی مضاعف تعریف شده است. با فرم تعریف شده و بررسی آن در سال‎های 88-1355، مشخص می‌شود که اثرات بازگشتی بلندمدت بهبود راندمان خودروها در ایران حدود 9% می‎باشد، یعنی 9% از صرفه‌جویی بالقوه، دوباره مصرف شده و 91% مابقی ذخیره شده است. این امر بر موفق بودن سیاست افزایش کارایی خودروها در جهت کاهش مصرف انرژی دلالت دارد.