شمول مالی و کیفیت محیط زیست در کشورهای در حال توسعه با بیشترین مقدار آلایندگی: هم افزایی یا تخریب

شمول مالی و توجه به تغییرات آب و هوا و اقلیم، دو جنبه مهم از توسعه به شمار می‌‌آید. این سوال که آیا شمول مالی به بهبود کیفیت محیط زیست منتهی می‌شود یا تخریب آن، بحث‌‌برانگیز است. بر این اساس ارتباط این دو موضوع می‌تواند چشم انداز مناسبی را برای برنامه‌‌ریزی جهت توسعه اقتصادی برای کشورها ایجاد کند. در این راستا هدف مطالعه حاضر بررسی رابطه پویا بین شمول مالی و کیفیت محیط زیست در کشورهای در حال توسعه با بیشترین میزان آلایندگی می‌باشد. برای دست‌‌یابی به این هدف ابتدا شاخص ترکیبی شمول مالی با استفاده از روش تجزیه‌ و تحلیل مولفه‌های اصلی (pca) استخراج شده است. در مرحله اول، با استفاده از آزمون علیت تودایاماماتو(1995) رابطه علیت دو طرفه بین شاخص کیفیت محیط زیست و شمول مالی تایید گردیده. سپس در مرحله دوم برای برآورد مدل، روش گشتاورهای تعمیم‌یافته (gmm) برای حل مشکل درون‌‌زایی بکار گرفته شده. نتایج حاصل از برآورد الگو بیانگر این می‌باشد که شمول مالی به بدتر شدن کیفیت محیط زیست منتهی شده است. بنابراین هیچ‌‌گونه هم‌‌افزایی بین شمول مالی و کیفیت محیط زیست وجود ندارد. همچنین نتایج نشان‌‌دهنده اهمیت نقش تولید ناخالص داخلی و نرخ شهرنشینی، صنعتی شدن و افزایش شدت انرژی در افزایش انتشار آلودگی در کشورهای در حال توسعه با بیشترین میزان آلودگی است. هر چند باز بودن تجاری به کاهش انتشار آلودگی منتهی شده است.

Financial Inclusion and Environmental Quality in Developing Countries with the Highest Level of Pollution: Synergy or Destruction

Financial inclusion and climate change are two important aspects of development. The issue of whether financial inclusion will improve environmental quality or not is contentious. It can provide a good perspective for countries to plan for economic development. We estimate dynamic relationship between financial inclusion and CO2 emission in developing countries with the highest level of pollution. Firstly, by using causality test of Toda and Yamamoto (1995) bidirectional causality between environmental quality index and financial inclusion has been confirmed. Then, we use the Principal Component Analysis (PCA) to construct index for financial inclusion. Then, a panel data model by the Generalized Method of Moments (GMM) is estimated to address the endogeneity problem. We find that financial inclusion has led to higher CO2 emissions. Thus there have not been synergies between financial inclusion and environmental quality. Furthermore, our findings underscore the significant role of higher GDP, urbanization, industrialization, and increase in energy intensity contribute to higher level of carbon emissions in developing top18 emitter countries. Interestingly, openness to trade seems to reduce CO2 emissions.JEL Classification: O16, Q57, C33.Keywords: CO2 Emission, GMM, Developing Countries.