بررسی تفاوت انتشار دی اکسید کربن در بخش حمل و نقل استان‌های ایران: رهیافت رگرسیون چندک

بهبود کیفیت محیط‌زیست یکی از اهداف مهم بسیاری از اقتصادهاست و در این میان نقش بخش حمل و نقل در انتشار آلاینده‌ها مهم و قابل ملاحظه است. در این راستا مطالعه حاضر با استفاده از رگرسیون چندک، مدل stirpat گسترش یافته و داده‌های استانی برای دوره 1385 تا 1394 به بررسی عوامل موثر بر تفاوت انتشار دی اکسید کربن در بخش حمل و نقل می‌پردازد. شواهد نشان می‌دهد که به‌صورت سرانه و لگاریتمی، میزان انتشار دی اکسید کربن در استان‌های یزد و سمنان در بیشترین مقدار به ترتیب برابر با 0.51 و0.5 میلیون تن بوده و برای استان گلستان در کمترین مقدار برابر با 0.03 میلیون تن است. شواهد حاصل از برآورد مدل نشان می‌دهد که شهرنشینی، شدت انرژی و تولید، اثر مثبت و معنادار انتشار دی اکسید کربن و جمعیت اثر منفی و معنادار بر آن دارد. همچنین براساس رگرسیون چندک هر چه به سمت چندک‌های بالای انتشار دی اکسید کربن حرکت می‌کنیم، اثر شدت انرژی و تولید افزایش و اثر شهرنشینی کاهش می‌یابد. بر این اساس، بهبود زیرساخت‌های شهری برای بهره‌گیری از صرفه مقیاس شهری، تمرکززدایی فعالیت‌های اقتصادی و بهبود کیفیت سیستم حمل و نقل گامی موثر برای کاهش انتشار دی اکسید کربن در بخش حمل و نقل است.

Investigating the Differences in CO2 Emission in the Transport Sector Across Iranian Provinces: Evidence from a Quantile Regression Model

Improving the quality of the environment is a desired goal of any economy. In this regard, given the important role of the transportation sector in the emission of pollutants, policy makers should focus on identifying the factors affecting CO2 emissions in the transport sector. This study examines the factors affecting the differences of CO2 emissions in the transportation sector in Iranian provinces by applying the extended STIRPAT model and quantile regression and using the provinciallevel data for the period 2006 to 2015. Evidence shows that the Yazd and Semnan provinces has the highest per capita logarithms of CO2 emissions equal to 0.51 and 0.5 respectively, and Golestan province has the lowest value equal to 0.3. Evidence of estimation shows that urbanization, energy intensity and production have a positive and significant effect and the effect of population on CO2 emissions is negative and significant. Also, according to quantile regression, as we move toward a high CO2 emission level, the effect of energy intensity increases and the effect of urbanization decreases. Based on this, improving urban infrastructure to maximize the benefits of high intensity of occupancy, improving production technology and improving the quality of the transportation system are effective steps for reducing carbon dioxide emissions in the transport sector.