نقش سناریوهای مختلف صندوق توسعه ملی بر متغیرهای تولید و تورم در ایران

در حال حاضر به منظور مدیریت بهینه درآمدهای نفتی این درآمدها براساس قاعده تقسیم درصدی به شرکت ملی نفت، صندوق توسعه ملی و بودجه دولت اختصاص می یابد. بر اساس این قاعده سهم شرکت نفت 14.5 درصد می باشد و سهم صندوق نرخ ثابتی است که دولت آن را تصویب می کند. هدف تحقیق حاضر ابتدا بررسی تاثیرگذاری این قاعده بر ایجاد ثبات در متغیرهای تورم و تولید اقتصاد و سپس تعیین مقدار بهینه سهم صندوق توسعه ملی از درآمدهای نفتی است. بر این اساس با استفاده از مدل خودبازگشت برداری بیزی اثر سناریوهای مختلف سهم ثابت پس انداز در صندوق (20، 30، 40 و 50 درصد) بر تورم و تولید بررسی و با وضعیت بدون وجود صندوق در اقتصاد مقایسه شده است. نتایج نشان می دهد که اولاً قاعده فعلی سهم ثابت پس انداز، نوسانات تولید و تورم در اقتصاد را کاهش می دهد و عملکرد ناکارآمد این صندوق به دلیل سهم ثابت آن نیست. ثانیا بهترین سناریو، پس انداز 30 درصد از درآمدهای نفتی در صندوق توسعه ملی می باشد که هم سهم 14.5 درصدی سرمایه گذاری شرکت ملی نفت محفوظ است و هم کمترین نوسانات را در تولید و تورم ایجاد می کند.