تخصیص بهینه گاز به زیربخش‌های مختلف مصرف با رویکرد اقتصاد مقاومتی

گاز طبیعی به عنوان یکی از حامل های انرژی، از لحاظ ملی و بین المللی اهمیت زیادی دارد. از این رو تخصیص بهینه آن به بخش های مختلف یکی از مهم ترین مسائل اقتصادی به ویژه در رویکرد اقتصاد مقاومتی می باشد. هدف پژوهش حاضر نیز بررسی موضوع تخصیص بهینه گاز طبیعی به بخش های مختلف با توجه به سیاست های اقتصاد مقاومتی است. در این پژوهش ابتدا به کمک مطالعات کتابخانه ای و مصاحبه با خبرگان صنعت نفت و گاز، شاخص های مطرح برای اولویت بندی تخصیص به بخش های مختلف شناسایی و سپس با استفاده از ابزار پرسشنامه و روش آنتروپی، اهمیت شاخص های مطرح و ارزش کمی شاخص های مهم برای اولویت بندی تخصیص گاز از منظر خبرگان تعیین شد. حجم نمونه براساس روش کوکران، 62 نفر مشخص گردید. روش تجزیه و تحلیل داده ها آمار توصیفی و استنباطی (آزمون t) با استفاده از نرم افزار spss22 می باشد. در ادامه با استفاده از تکنیک تصمیم گیری چند شاخصه topsis بخش های مختلف اولویت بندی موزون و به کمک تکنیک تصمیم گیری چند هدفه و اطلاعات موجود سهم بهینه بخش های مختلف از منابع محدود گاز مشخص گردیده است.مطابق نتایج به دست آمده شاخص ارزش افزوده، مهم ترین شاخص و تنوع سازی سبد انرژی، اشتغالزایی، الزامات استراتژیک، امنیت انرژی و شاخص عدالت اجتماعی به ترتیب دومین تا ششمین شاخص مهم برای اولویت بندی بخش های مختلف می باشد. تخصیص بهینه گاز به صادرات دارای رتبۀ اول و بخش تزریق به میادین نفتی در رتبه دوم و دیگر بخش ها شامل پتروشیمی، صنعت، نیروگاه و بخش خانگی و تجاری به ترتیب دارای رتبه سوم تا ششم می باشند.