تخصیص بهینه سهمیه‎های انتشار co2 بین ایران و اقتصادهای نوظهور

افزایش سهم انتشار گازهای گلخانه ای در اقتصادهای نوظهور و ایران، ضرورت مشارکت این کشورها در کاهش انتشار این گازها را بیشتر می کند. تخصیص مناسب سهمیه انتشار co2 می تواند پایه محکمی برای تجارت انتشار بین کشورها در آینده ایجاد نماید. روش های بسیاری برای تخصیص سهمیه انتشار وجود دارد. این مقاله مدل غیرخطی مجموع سود صفر در تحلیل پوششی داده ها (zsgdea) را به منظور تخصیص کارای سهمیه انتشار میان کشورهای عضو بریکس و ایران به کار می گیرد. در این مدل، برخلاف مدل های قبلی، متغیر co2 به عنوان خروجی نامطلوب است و با فرض میزان ثابت انتشار co2 در مرز مشخص شده، شرایط بهینه پار تو ایجاد می شود. نتایج حاکی از آن است که بعد از تخصیص سهمیه های انتشار بر مبنای مدل zsgdea، مقادیر انتشار co2 در تمامی کشورها در یک مرز مشترک بهینه قرار می گیرد. با توجه به شاخص های مورد بررسی، کشور چین با بیشترین فشار در کاهش انتشار مواجه است و روسیه مسئولیت کمتری در کاهش انتشار دارد. بنابراین، سیاست گذاری ها باید بر مبنای مجموعه ای از شاخص های توسعه اقتصادی یک کشور قرار گیرد.