عملگرایی راهبردی در روابط جمهوری اسلامی ایران و روسیه

روسیه از جمله بازیگران سیاست بین‌الملل است که در شکل‌بندی‌های قدرت نظام جهانی به‌عنوان نیروی تاثیرگذار ـ تاثیرپذیر ایفای نقش می‌نماید. درک روابط ج.ا.ایران و روسیه در چارچوب همکاری‌های راهبردی، نیازمند شناخت نگرش جهانی و منطقه‌ای بازیگران است. ج.ا.ایران مانند روسیه با الگوی توزیع قدرت در سیاست جهانی مخالفت دارد. در چنین شرایطی این پرسش را می‌توان مطرح کرد که همکاری‌های ایران و روسیه دارای چه ویژگی‌هایی می‌باشد؟ به‌نظر نگارندگان، عملگرایی راهبردی به‌عنوان محور اصلی روابط ج.ا.ایران و روسیه در حوزه‌های مختلف جغرافیایی تحلیل می‌گردد. تحقق این امر، نیازمند «ایتلاف‌سازی»، «بی‌طرف‌سازی راهبردی»، «همکاری‌های راهکنشی» و «موازنه‌سازی ساختاری» با بازیگرانی مانند روسیه می‌باشد که دارای رویکرد ژیوپلیتیکی در الگوهای کنش همکاری‌جویانه و یا رقابتی در سطح بین‌المللی می‌باشند.