شناسایی مولفه‌های همبستگی ملی در اقوام ایرانی

از مهم‌ترین مسایل اجتماعی در امنیت ملی ج.ا.ایران، تنوع قومی است. به نظر می‌رسد که این تنوع قومی می‌تواند هم منبع چالش باشد و هم فرصت‌هایی را برای رشد و توسعه کشور فراهم ساخته و منبع قدرت محسوب شود. هر یک از قومیت ها به شکل بالقوه، ظرفیت قابل‌توجهی برای ادغام در مصالح ملی، مشارکت سیاسی و حفظ و حراست از کشور دارند، بنابراین تهدیدهای مطرح شده در مورد گروه‌های قومی، بیشتر بر اثر مشکلات مدیریتی بوده و می‌توان با مدیریت مناسب ارزش‌های ملی و توسعه عدالت بین‌قومی، این تهدیدها را برطرف ساخت. در این پژوهش، ابتدا به روش اقدام‌پژوهی تاریخی و تفسیری، منابع بالقوه تعلق‌های ملی هفت قوم فارس، لر، بلوچ، ترکمن، عرب، کُرد و آذری مورد شناسایی قرار گرفته و سپس با مراجعه به خبرگان و استفاده از فن (تکنیک) دلفی فازی، ضریب اهمیت و تاثیر این مولفه‌ در بروز بحران قومی یا تسریع روند توسعه هم‌افزا و همگرا، بررسی شده است.