تدوین الگوی توسعه شایستگی‌های رهبری مدیران صنایع دفاعی

در سازمان‌های پیشرو توسعه شایستگی‌های مدیران به‌ویژه در حوزه رهبری به‌عنوان ظرفیتی فعال‌کننده دارای اولویت است. به‌کارگیری و یا تربیت مدیران دارای شایستگی‌های رهبری در سازمان‌های صنایع دفاعی برای پاسخ سریع به فرصت‌ها و تهدیدها، متناسب با محیط متحول آینده اهمیت دوچندانی دارد. ولی الگوی مناسبی در این خصوص در دسترس نیست. این پژوهش باهدف تدوین الگوی مطلوب بومی برای توسعه شایستگی‌های رهبری مدیران صنایع دفاعی، با استفاده از پارادایم تفسیری و اثبات‌گرایی صورت گرفته و ازنظر هدف کاربردیتوسعه‌ای و رویکرد آن آمیخته (کیفی کمی) است. جامعه آماری در بخش کیفی مدیران ارشد و عالی صنایع دفاعی و خبرگان علمی در حوزه توسعه رهبری بوده که تعداد 15 نفر به‌صورت هدفمندگلوله برفی انتخاب شدند و در بخش کمی 198 نفر مدیران، کارشناسان آموزش و توسعه و کانون ارزیابی مجموعه صنایع دفاعی بوده که 131 نفر نمونه آماری به‌صورت تصادفی طبقه‌ای با استفاده از فرمول تعیین نمونه کوکران انتخاب گردیدند. ابزار گردآوری داده‌ها مصاحبه و پرسشنامه محقق ساخته بود که روایی صوری و محتوایی توسط خبرگان و اعتبار عاملی و پایایی آن از طریق آلفای کرونباخ و پایایی ترکیبی و اشتراکی تایید شد. تحلیل داده‌های کیفی با روش تفسیری و داده‌های کمی با بهره‌گیری از تحلیل عاملی و مدل‌سازی معادلات ساختاری صورت گرفت. درنتیجه الگوی نهایی با برازش مناسب به ترتیب شامل 4 بعد توسعه شایستگی‌های فردی (0/978)، توسعه شایستگی‌های گروهی (0/886)، توسعه شایستگی‌های سازمانی (0/864) و توسعه شایستگی‌های راهبردی (0/842) و 9 مولفه و 86 شاخص تدوین گردید.

Providing a Model for Developing the Leadership Capabilities of Defense Industry Managers

In leading organizations, the development of managers’ capabilities as an activating capacity, particularly in the realm of leadership is a priority. Employing or training managers with leadership skills in defense industry organizations to respond quickly to opportunities and threats, in line with the fluctuating environment of the future is of prime importance. Nevertheless, a suitable model is not available in this regard. Using interpretive and positivist paradigms, the aim of this study was to develop a promising indigenous model for the development of leadership competencies of defense industry managers. It is an applieddevelopmental research and its approach was a mixed one (qualitativequantitative). The statistical population in the qualitative section included senior and top managers of defense industries and scientific experts in the field of leadership development from which a statistical sample (n=131) was selected in a stratified random sampling manner through Cochran’s formula. Data collection instrument were interviews and a researchermade questionnaire whose face and content validity were confirmed by experts and factor validity and its reliability were confirmed by Cronbach’s alpha and combined and shared reliability. Qualitative data analysis was performed by interpretive method and quantitative data was performed by using factor analysis and structural equation modeling. Therefore, the final model were compiled with an appropriate fit including 4 dimensions of individual competencies development (0.978), group competencies development (0.886), organizational competencies development (0.864) and strategic competencies development (0.842), and 9 components and 86 indices.