تحلیل ساست خارجی ستیزه جویانه عربستان سعودی مقابل ج.ا.ایران در چارچوب نظریه واقع گرایی تهاجمی

این پژوهش با توجه به اهمیت رویکردهای حاکم بر سیاست خارجی عربستان سعودی در قبال سیاست و منافع منطقه‌ای ج.ا.ایران، بر آن است تا از دیدگاه «واقع‌گرایی تهاجمی»به تحلیل علل یا عوامل دخیل در سیاست خارجی جدید عربستان سعودی در قبال سیاست‌ها و منافع منطقه‌ای ج.ا.ایران بپردازد. در همین راستا ابتدا تلاش گردیده زمینه‌های ژئوپلیتیکی تعارض دو کشور در ساختار قدرت منطقه‌ای در حوزه‌های ژئواستراتژیک، ژئواکونومیک و ژئوکالچر مورد بررسی و ارزیابی قرار گیرد. از دیدگاه این تحقیق (که فرضیات آن به صورت میدانی و با استفاده از روش آماری از تعداد 45 نفر از استادان دانشگاه و پژوهشگران مرتبط با موضوع در رشته‌های روابط بین‌الملل، علوم سیاسی، جغرافیای سیاسی، مطالعات منطقه‌ای و مدیریت راهبردی مورد ارزیابی قرار گرفته)، زمینه‌های ژئوپلیتیکی تعارض عربستان سعودی با ج.ا.ایران: 1. راهبردی (رقابت بر سر حوزۀ نفود و هم‌پیمان منطقه‌ای در حوزه‌های هلال خصیب، خلیج فارس و منطقۀ خلیج عدن و دریای سرخ) (اولویت اول)؛ 2. ژئوکالچری (اختلافات قومی مذهبی: عربی ایرانی، شیعه سنی)، (اولویت دوم) و 3. ژئواکونومیکی (بازار جهانی نفت و سازمان اوپک)، (اولویت سوم) می‌باشند و دلیل روی آوردن عربستان سعودی به سیاست خارجی ستیزه جویانهدر مقابل ج.ا.ایران را باید در عواملی مانند: 1. هرج و مرج منطقه‌ای؛ 2. عدم اطمینان در مورد نیت ها و مقاصد رقیب منطقه‌ای عربستان (یعنی ج.ا.ایران، در مباحث برنامۀ هسته‌ای و سیاست‌های منطقه‌ای) و 3. برآورد مثبت حاکمان این کشور از توانمندی‌های خود (قدرت و پشتوانۀ اقتصادی، تجهیزات و توانمندی‌های نظامی و توانایی سیاسی برای ائتلاف سازی)، برای مقابله با ج.ا.ایران جستجو نمود.