رویکرد تلفیقی در اولویت بندی پروژه های توسعه محصولات جدید دفاعی

یکی از چالش‌هایی که مراکز تحقیق و توسعه در حوزۀ دفاعی با آن روبرو می باشند، اولویت بندی پروژه‌های توسعه محصول جدید از میان ایده‌ها، طرح‌ها و خواسته‌های متنوع نیروهای مسلح و پژوهشگران دفاعی با توجه به محدودیت منابع است. در این راستا با انجام مطالعات کتابخانه ای و میدانی گسترده، حوزه های اثرگذار در انتخاب پروژه های توسعه محصول جدید دفاعی شامل حوزۀ دفاعی، سازمانی و راهبردی، دانشی و فنی، بازار و خطرپذیری و همچنین شاخص‌های مربوط به هر حوزه استخراج گردید. با توجه به تنوع و تعدد شاخص ها، که موجب افزایش خطای اولویت بندی پروژه ها می گردد، با استفاده از روش تحلیل مولفه‌های اصلی و داده کاوی در 21 پروژۀ تحقیقاتی، تعداد شاخص ها از 42 شاخص شناسایی شده به 25 شاخص کاهش داده شد. همچنین یک روش اولویت بندی که توسعه یافتۀ روش تاپسیس فازی می باشد، با عنوان «تاپسیس فازی ساختاری» پیشنهاد گردید. به منظور بررسی اثربخشی روش پیشنهادی، اولویت بندی پنج پروژه توسعه محصول جدید توسط روش های تحلیل سلسله مراتبی، تاپسیس فازی و تاپسیس فازی ساختاری انجام گرفت و نتایج هر سه روش با نظرات مدیران ارشد سازمان مقایسه گردید و مشاهده شد که اولویت بندی توسط روش پیشنهادی دارای حداقل اختلاف با نظر مدیران ارشد می باشد. همچنین در اولویت بندی پنج پروژه با روش پیشنهادی، پروژه پنجم با ضریب نزدیکی 0.4915 در اولویت اول، پروژه اول با ضریب نزدیکی 0.3643 در اولویت دوم و درنهایت پروژه چهارم با ضریب نزدیکی 0.3010 در اولویت آخر قرار گرفت.