مدل سازی توسعه کارآفرینی سازمانی در سازمان‌های دولتی (مورد مطالعه: سازمان تامین اجتماعی)

در پژوهش حاضر، به واکاوی پدیده کارآفرینی سازمانی، در سازمان تامین اجتماعی استان کرمانشاه پرداخته شده است. رویکرد حاکم بر پژوهش، آمیخته بود که در بخش کیفی از رهیافت نظام‌مند روش نظریه بنیانی و در بخش کمی از روش پیمایشی بهره‌گرفته‌شد. جامعه موردمطالعه در بخش کیفی و کمی این پژوهش، شامل کارکنان و مدیران مرتبط با کارآفرینی و نوآوری در سازمان تامین اجتماعی استان کرمانشاه و اساتید گروه مدیریت و کارآفرینی دانشگاه رازی بود. روش نمونه‌گیری و ابزار جمع آوری داده‌ها در بخش کیفی هدفمند گلوله برفی با مصاحبه نیمه‌ساختارمند و در بخش کمی تمام شماری با پرسشنامه محقق‌ساخته بود. اجزای مدل پارادایمی از طریق کدگذاری باز، محوری و انتخابی مشخص شد؛ سپس، اهمیت هر یک از عناصر مدل پارادایمی مورد بررسی قرار گرفت. بر اساس نتایج بخش کیفی و کمی پژوهش، مقوله ها و میانگین رتبه مقوله های پدیده کارآفرینی سازمانی، در سازمان تامین اجتماعی استان کرمانشاه به این شرح است: شرایط علی شامل سرمایه انسانی مستعد خودشکوفایی (2/97)، لزوم تدوین چشم‌انداز آینده‌نگرانه (2/83)، ضرورت بهبود عملکرد مالی سازمان (2/13) و بزرگ شدن اندازه سازمان (2/07)؛ شرایط زمینه‌ای شامل ساختار سازمانی پویا (1/43 و فرهنگ سازمانی کارآفرینانه (1/57)؛ شرایط مداخله‌گر تسهیل‌ساز شامل پشتیبانی مدیریت از رفتارهای کارآفرینانه (2/17)، سبک رهبری حمایتی تاثیرگذاران (2/28) و وجود زیرساخت‌ها و منابع سازمانی مناسب (1/55)؛ شرایط مداخله‌گر محدودکننده شامل قوانین و سیاست‌های حاکم بر سازمان‌های دولتی (1/72)، تضاد سازمانی (2/07) و کنترل سازمانی (2/22)؛ راهبردها شامل تدوین استراتژی‌های حامی رفتارهای کارآفرینانه (5/63)، بهبود سیستم‌های انگیزشی و تشویق و پاداش (5/20)، برنامه‌ریزی برای متعادل‌سازی تضاد سازمانی (5/40)، توسعه سیستم عارضه‌یابی و حل مشکلات (5/33)، بهسازی مداوم ویژگی‌های کارآفرینانه کارکنان و مدیران (5/55)، بهبود سیستم تحقیق و توسعه (3/63)، مدیریت مقاومت در برابر تغییر (5/67)، بهبود ارتباطات سازمانی (4/27) و تناسب برنامه‌ریزی ارزشیابی عملکرد با فعالیت‌های کارآفرینانه (4/02)؛ پیامدها شامل بهبود سرمایه‌های اجتماعی سازمان (1/49) و بهره‌وری و دستیابی به اهداف سازمان (1/51) را تشکیل داده است. در پایان نیز اقداماتی عملیاتی برای توسعه کارآفرینی سازمانی پیشنهاد شد.

modeling the development of organizational entrepreneurship in government organizations (case study: social security organization)

in the present study, the phenomenon of intrapreneurship in the social security organization of kermanshah province has been investigated. the prevailing approach of the research was mixed that in the qualitative part, the systematic approach of the grounded theory method was used and in the quantitative part, the survey method was used. sampling method and data collection tool in the purposeful qualitative part of the snowball with a semi-structured interview and in the quantitative part a whole number with a researcher-made questionnaire. based on the results of the qualitative and quantitative part of the research, the categories and the average ranking of the categories of the phenomenon of intrapreneurship in the social security organization of kermanshah province are as follows: causal conditions include human capital prone to self-fulfillment (2.97), the need to develop a forward-looking vision (2.83), the need to improve the financial performance (2.13) and increasing the size of the organization (2.07); background conditions include dynamic organizational structure (1.43 and intrapreneurship culture (1.57); facilitating intervening conditions include management support for intrapreneurship behaviors (2.17), supportive leadership style of influencers (2.28) and the existence of appropriate infrastructure and organizational resources (1.55); restrictive intervening conditions including laws and policies governing government organizations (1/72), organizational conflict (2/07) and organizational control (2/22); strategies include formulation of support for entrepreneurial behaviors (5/63), improving incentive and reward systems (5/20), planning to balance organizational conflict (5/40), developing a problem-solving system (5/33), improving continuous entrepreneurial characteristics of employees and managers (5/55), improvement of the research and development system (3/63), management of resistance to change (5/67), improvement of organizational communication (4/27) and suitability of performance evaluation planning with entrepreneurial activities (4/02); the results include improving the organization’s social capital (1.49) and productivity and achieving the organization’s goals (1.51). at the end, operational measures were suggested for the development of intrapreneurship.