طراحی الگوی برند سازی در صنعت پوشاک ایران

صنعت پوشاک ایران علی‌رغم پیشینه تاریخی، پس از صنعتی شدن به جایگاه تاریخی خود دست پیدا نکرد و پس از یک دوره رونق، در دو دهه گذشته با چالش‌های فراوانی مواجه بوده و سهم آن نه تنها در بخش صادراتی بلکه در اقتصاد داخلی کشور نیز کاهش‌ چشم گیری یافته است. از این رو هدف اصلی این پژوهش ارائه الگوی راهبردی برند سازی در صنعت پوشاک ایران است. این پژوهش از نظر هدف، کاربردی – توسعه­ای و از نظر روش آمیخته اکتشافی و به لحاظ استراتژی آمیخته (اکتشافی دو مرحله‌ای کیفی، کمی) قرار دارد؛ در فاز اول با روش­ کیفی «گرنددتئوری» غیر ساختاری و نرم افزار مکس کیو دا؛ شاخص­ها، مولفه­ها و ابعاد الگو شناسایی و سپس با روش کمی مورد آزمون قرار گرفته است. اطلاعات به روش اسنادی (فیش برداری) و میدانی (مصاحبه و پرسشنامه) گردآوری گردید. جامعه آماری شامل اساتید دانشگاهی رشته بازاریابی، خبرگان بازار پوشاک که حداقل 10 سال سابقه فعالیت در یکی از شرکت­های معروف و بزرگ پوشاک کشور را دارند و مدیران دولتی مرتبط با صنعت پوشاک می­­باشد که با روش هدفمند (گلوله برفی) انتخاب و تا اشباع نظری ادامه یافته، حجم جامعه آماری در فاز دوم 100 نفر می­باشد که به روش تصادفی در دسترس از میان جامعه پیش گفته انتخاب گردید. بر اساس یافته­ های پژوهش الگوی مذکور با 4 بعُد (1) توسعه زیر ساخت­ها با 6 مولفه و 53 شاخص؛ (2) طراحی و توسعه محصول پوشاک داخلی با 2 مولفه و  17 شاخص؛ (3) بازارسازی در صنعت پوشاک داخلی با 6 مولفه و 71 شاخص؛ (4) آموزه­ های بازاریابی در صنعت پوشاک داخلی نیز با 6 مولفه و 39 شاخص دسته بندی و طراحی گردیده است.

Designing a Branding Model in the Iranian clothing industry

Despite its historical background, Iran’s garment industry did not reach its historical status after industrialization, and after a period of prosperity, it has faced many challenges in the last two decades, and its share has decreased not only in the export sector but also in the domestic economy. Has been found. Therefore, the main purpose of this study is to present a strategic model of branding in the Iranian clothing industry. This research is applieddevelopmental in terms of purpose and exploratory mixed method in terms of mixed strategy (qualitative, quantitative, twostage exploratory exploration); In the first phase with the qualitative method of nonstructural grand theory and Max QD software; The indicators, components and dimensions of the model are identified and then tested by a quantitative method. Information was collected by documentary (receipt) and field (interview and questionnaire) methods. The statistical population includes university professors in the field of marketing, apparel market experts who have at least 10 years of experience in one of the most famous and large apparel companies in the country and government managers related to the apparel industry who are selected by targeted method (snowball) And until the theoretical saturation continues, the size of the statistical population in the second phase is 100 people, which was randomly selected from the aforementioned population. Based on the research findings, the model with 4 dimensions (1) infrastructure development with 6 components and 53 indicators; (2) design and development of underwear product with 2 components and 17 indicators; (3) marketing in the domestic garment industry with 6 components and 71 indicators; (4) Marketing teachings in the domestic garment industry are also categorized and designed with 6 components and 39 indicators.