اثربخشی آموزش راهبردهای یادگیری خود تنظیمی بر اهمال کاری تحصیلی و مولفه های آن

اهمال کاری تحصیلی، پدیده ای شایع در دانشجویان است، که معمولا با تجارب ذهنی ناراحت کننده همراه است. اهمال کاری، صورتی شایع از شکست در خودتنظیمی شناخته می شود. از نظر هدف پژوهش حاضر کاربردی و هدف اصلی تعیین اثر بخشی آموزش راهبردهای یادگیری خودتظیمی بر کاهش اهمال کاری تحصیلی و مولفه های آن در دانشجویان تحصیلات تکمیلی است. فرضیه محقق پیش بینی مثبت این اثر بخشی بود. پژوهش ازلحاظ روش، نیم آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان شاغل به تحصیل تحصیلات تکمیلی دانشگاه علوم و تحقیقات در نیم سال دوم تحصیلی 96-97 انتخاب شد. بر اساس نمونه‌گیری خوشه‌ای،30 نفر به شکل تصادفی انتخاب و در دو گروه 15 نفرِ(کنترل و آزمایش) جایگزین شدند. گروه آزمایش تحت آموزش راهبردهای یادگیری خودتنظیمی( 8 جلسه‌ای 120 دقیقه‌ای ) قرار گرفتند. و در انتها پس‌آزمون از هر دو گروه به عمل آمد. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه اهمال کاری سولومون و راثبلوم و راهبردهای یادگیری خودتنظیمی پنتریچ استفاده شد. داده ها با استفاده از آزمون آماری کوواریانس مورد تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها، فرضیه محقق را تایید و نشان داد که دانشجویان گروه آزمایش نسبت به دانشجویان گروه کنترل در پس آزمون به طور معناداری اهمال کاری تحصیلی کمتری داشتند(p <0.01). با توجه به یافته ها میتوان گفت زمانی که فراگیران به مهارت‌های خودتنظیمی مجهز می‌شوند، می‌توانند بر اهمال کاری ناشی از امتحان و انجام تکلیف فائق آیند. همچنین می‌توانند برای انجام پروژه علمی، زمان و منابع مهم را تخصیص دهند و اهمال‌کاری خود را کاهش دهند.

The Effectiveness of Teaching SelfRegulated Learning Strategies on Academic Procrastination and Its Components

Academic procrastination is a common phenomenon among college students, which is usually accompanied by distressing mental experiences. Procrastination is a form of failure in SelfRegulation. The purpose of this study is practical and the main goal is to investigate the effectiveness of ‘selfregulation learning strategies training’ on reducing academic procrastination and its components in graduate students. The researcher’s hypothesis was a positive predictor of this effectiveness. In terms of method, the research was a quasiexperimental with a pretestposttest design with a control group. The population consisted of all postgraduate students in the University of Science and Research in the second semester in 20182019. Based on cluster sampling, 30 subjects were selected and randomly assigned into experimental (15) and control (15) groups. The experimental group had eight sessions of selfregulated learning strategies (8 sessions of 120 minutes). Solomon and Rothblum academic procrastination scale (1984) and Pentrich selfregulation learning strategies (2003) were used to gather data. The data were analyzed by analysis of covariance. The results indicated that the research hypothesis of effectiveness of selfregulation learning strategies training on academic procrastination and its components in graduate students and participants of the experimental group in comparison with the control group, in posttest had a significantly less academic procrastination (P<0.01). So, we can conclude that selfregulation learning strategy training has a significant effectiveness on decreasing the academic procrastination of graduate students, they can overcome exam and homework procrastination. They can also allocate important time and resources to accomplish a scientific project and reduce their procrastination.