الگوی تعاملی استراتژی های ارتباطات سازمانی و استراتژی های منابع انسانی با عملکرد (مورد مطالعه: واحدهای پژوهشی دارای مجوز از وزارت علوم و تحقیقات و فناوری)

هماهنگی استراتژیک، ابزاری اساسی برای سازماندهی و استاندارد کردن فعالیت ها و عملیات بخش های مختلف سازمان به‌منظور ایجاد یک کلیت واحد و منسجم است. در این پژوهش هماهنگی استراتژی‌های ارتباطات با استراتژی منابع انسانی و تاثیر آن بر عملکرد مورد بررسی قرار گرفته است. جامعه آماری واحدهای پژوهشی هستند که دارای گزارش عملکرد در طی سه سال اخیر بوده‌ و با پژوهشگر همکاری کرده‌اند. روش شناسی تحقیق، روش ترکیبی است که در بخش کیفی برای تحلیل پاسخ های 107 نفر از روش تحلیل محتوا استفاده‌شده و در بخش کمی، اطلاعات پرسشنامه بسته مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. یافته ها نشان می دهند گونه 3 استراتژی (محافظه‌کارانه)، گونه 1 استراتژی منابع انسانی (سرباز وفادار)، گونه 3 استراتژی ارتباطات (موافق سازی)، گونه 1 تامین نیرو (سنتی)، گونه 3 آموزش و توسعه (کاربردی)، گونه 2 ارزیابی عملکرد (همانندسازی)، گونه 3 جبران خدمت و پاداش (عملکردی)، گونه 3 روابط کارکنان (تعهدی)، گونه 3 ارتباطات درون‌سازمانی (دوستانه) و گونه3 ارتباطات برون‌سازمانی (تکنیکی) بیشترین فراوانی را در بین موسسات پژوهشی داشته اند. یافته های حاصل از تحلیل واریانس تک عامله و چند عامله نشان می دهند که هماهنگی استراتژیک بر عملکرد موسسات پژوهشی موثر است.