تاثیر آموزش روانی بر استیگما در مراقبین خانگی بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی: کارآزمایی بالینی

مقدمه: استیگما چالش‌برانگیزترین بار مسوولیتی در مراقبت است که خانواده بیماران مبتلا به اختلالات روان‌پزشکی با آن مواجه هستند. به دلیل تاثیر بارز شرایط فرهنگی و اجتماعی بر استیگما، کمتر به این مساله پرداخته شده و مداخلات انجام شده در این زمینه محدود می‌باشد. هدف: تعیین تاثیر آموزش روانی بر استیگما در مراقبین خانگی بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی. روش: در این کارآزمایی شاهددار تصادفی، 60 نفر از مراقبین خانگی بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی بستری در بیمارستان روان‌پزشکی ابن‌سینای مشهد در سال 94-1393 به دو گروه مداخله (30 نفر) و شاهد (30 نفر) تخصیص یافتند. گروه مداخله تحت آموزش روانی (مطابق مدل آموزشی فالون و همکاران (1985) در طی دو جلسه 4 ساعته) و گروه شاهد تحت مراقبت‌های معمول قرار گرفتند. ابزار پژوهش پرسشنامه تعدیل شده استیگمای احساسی بیمار روانی modified version of (internalized stigma mental illness) scale بود که بلافاصله قبل از مداخله و یک ماه پس از مداخله تکمیل شد. تحلیل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار spss نسخه 5/11 و آزمون‌های دقیق‌فیشر، من‌ویتنی، تی‌مستقل و تی‌زوج انجام شد. یافته‌ها: 7/71 درصد از مراقبین خانگی مونث و 3/28 درصد آن‌ها مذکر بودند. در مرحله قبل از مداخله از نظر میانگین نمره کل استیگما بین گروه آموزش روانی (2/9±3/44) و شاهد (7/9±8/43) تفاوت معناداری وجود نداشت (84/0p=). اما از نظر تغییرات میانگین نمره کل استیگما قبل و بعد از مداخله، بین گروه آموزش روانی (1/8±0/5) و شاهد (8/5±3/0) تفاوت معنادار بود (01/0p<). نتیجه‌گیری: با توجه به تاثیر آموزش روانی بر ابعاد فردی استیگما، می‌توان از آن به منظور کاهش استیگما در بیمارستان‌های روان‌پزشکی استفاده کرد.