مقایسه تاثیر دو روش گزارشگری ضبط ویدیویی و کارگاه آموزشی بر کیفیت احیای نوزاد

مقدمه: عدم احیاء یا احیای نادرست سبب مرگ نوزاد یا عوارض غیرقابل برگشت برای تمام عمر خواهد شد. بنابراین فراگیری درست احیاء با استفاده از روش‌های مناسب و تمرین مستمر از اهمیت زیادی برخوردار است. هدف: مقایسه تاثیر دو روش گزارشگری ضبط ویدیویی و کارگاه آموزشی بر کیفیت احیای نوزاد. روش: در این مطالعه نیمه‌تجربی سه‌گروهی، 90 احیای نوزاد در سه گروه گزارشگری، کارگاه آموزشی و شاهد در بیمارستان ام‌البنین(س) مشهد سال 1392 به وسیله دوربین‌ ضبط شد. در مرحله اول 30 احیای گروه شاهد ضبط شد. در مرحله دوم، تیم احیاء در کارگاه‌های آموزشی احیاء حضور یافتند. در مرحله سوم، تیم احیاء در جلسات گزارشگری شرکت نمودند. بعد از هر یک از مراحل دوم و سوم نیز 30 احیاء ضبط و با استفاده از چک‌لیست ارزیابی کیفیت احیای نوزاد منطبق بر nrp (neonatal resuscitation program) 2011 ارزیابی شد. تحلیل داده‌ها توسط آزمون‌های مجذورکای، آنالیز واریانس یکطرفه و کروسکال‌والیس و با استفاده از نرم‌افزار spss نسخه 5/11 انجام شد. یافته‌ها: نمره کیفیت احیاء در گروه گزارشگری (1/12±9/40)، نسبت به کارگاه آموزشی (7/11±6/19) و شاهد (9/9±3/14) بیشتر بود (001/0>p). این تفاوت بین گروه‌های «گزارشگری و کارگاه» (001/0>p) و «گزارشگری و شاهد» (001/0>p) معنی‌دار بود؛ ولی بین گروه‌های «کارگاه و شاهد» تفاوت معنی‌دار وجود نداشت (17/0=p). نتیجه‌گیری: برگزاری جلسات گزارشگری احیاءهای ضبط شده، کیفیت احیای نوزاد را بیشتر از روش کارگاه آموزشی ارتقاء می‌بخشد؛ بنابراین، به عنوان یک روش آموزشی جدید برای آموزش احیای نوزاد در مراکز درمانی توصیه می‌گردد.