تاثیر مشاوره گروهی بر بُعد فیزیولوژیک خودمراقبتی و میزان هموگلوبین گلیکوزیله بیماران مبتلابه دیابت نوع دو

مقدمه: خودمراقبتی ضعیف مهمترین عامل زمینه‌ساز مرگ‌ومیر بیماران دیابتی می‌باشد. اثر آموزش بر ارتقای خودمراقبتی در مطالعات گذشته ارزیابی شده است؛ اما نقش مشاوره‌ای تیم درمان و تاثیر آن کمتر بررسی شده است. هدف: تعیین تاثیر مشاوره گروهی بر بُعد فیزیولوژیک خودمراقبتی و میزان هموگلوبین گلیکوزیله بیماران مبتلا به دیابت نوع دو. روش: طی یک کارآزمایی بالینی شاهددار تصادفی، 73 بیمار دیابتی نوع دو مراجعه کننده به مرکز دیابت پارسیان مشهد در سال 1393 به دو گروه مداخله و شاهد تقسم شدند. برنامه مشاوره گروهی به مدت 5 جلسه 5/1 ساعته با فاصله 3 روز در قالب گروه‌های 8 تا 10 نفره اجرا شد. محتوای جلسات مشکلات تغذیه، ورزش، عوارض دیابت، مسایل روانی مرتبط با دیابت، داروهای دیابت و خودکنترلی قندخون بود. پرسشنامه پژوهشگرساخته خودمراقبتی بیماران دیابتی و آزمایش hba1c قبل از مداخله و دو ماه پس از اتمام مداخله در هر دو گروه تکمیل گردید. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار spss نسخه 5/11 و آزمون‌های تی‌زوجی و تی‌مستقل تحلیل شد. یافته‌ها: نمرات بُعد فیزیولوژیک خودمراقبتی و hba1c بیماران مبتلا به دیابت قبل از مداخله در دو گروه تفاوت معناداری نداشت. نتایج آزمون تی مستقل نشان داد در مرحله بعد از مداخله، میزان خودمراقبتی به طور معناداری در گروه مداخله (8/5±1/49) نسبت به گروه شاهد (2/12±8/31) افزایش داشت (001/0p<). میزان hba1c در مرحله بعد از مداخله به طور معناداری در گروه مداخله (9/0±3/8) نسبت به گروه شاهد (4/1±1/9) کاهش داشت (006/0p<). نتیجه‌گیری: مشاوره گروهی می‌تواند به ارتقای مراقبت از خود بیماران دیابتی کمک کند. بنابراین، می‌توان آن را به عنوان یک روش درکنار سایر روشهای آموزشی پیشنهاد کرد.