تاثیر برنامه حمایتی ارتقاء سلامت بر کیفیت زندگی مادران نوزادان نارس

مقدمه: مطالعات نشان می‌دهدکه مادران نوزادان نارس کیفیت زندگی پایین‌تری در ابعاد فیزیکی و روانی نسبت به مادران عادی دارند.  بنابراین اجرای برنامه حمایتی ارتقای سلامت برای آنان ضرورت دارد. هدف: تعیین تاثیر برنامه حمایتی ارتقای سلامت بر کیفیت زندگی مادران نوزادان نارس. روش: در این مطالعه نیمه‌تجربی، مادران نوزادان نارس در بخش مراقبت‌های ویژه نوزادان بیمارستان میلاد در سال 1393 به صورت غیرتصادفی در دو گروه مداخله (45 نفر) و شاهد (45 نفر) تخصیص یافتند. ابزار گرداوری داده‌ها شامل خصوصیات دموگرافیک و پرسشنامه کیفیت زندگی (short form health survey) sf36 بود. برنامه حمایتی برای گروه مداخله در سه مرحله بررسی و شناخت، حمایت و ارزشیابی اجرا شد. داده‌ها در سه مرحله قبل از مداخله، یک ماه و سه ماه بعد از مداخله در دو گروه جمع‌آوری شد. تحلیل داده‌ها توسط نرم‌افزار spss نسخه 14 و آزمون‌های آماری مجذورکای، تی‌مستقل و آنالیز واریانس تکراری انجام شد. یافته‌ها: دو گروه از نظر خصوصیات دموگرافیک همگن بودند (05/0p>). میانگین و انحراف معیار کیفیت زندگی کلی قبل از مداخله در گروه شاهد 5/9±3/46 و در گروه مداخله 5/9±9/48 بود (1/0p=)؛ یک ماه پس از مداخله در گروه شاهد 3/6 ± 5/47 و در گروه مداخله 05/7±9/57 بود (001/0p<) و سه ماه پس از مداخله در گروه شاهد 9/6 ± 7/49 بود (001/0p<). نمره کیفیت زندگی به جز بُعد محدودیت جسمی (4/0=p) یک ماه و سه ماه بعد از مداخله در همه ابعاد در دو گروه اختلاف معنی‌داری داشت (05/0p<). نتیجه‌گیری: برنامه حمایتی ارتقای سلامت بر کیفیت زندگی مادران نوزادان نارس موثر می‌باشد. بنابراین، پیشنهاد می‌شود به عنوان یک روش موثر در ارتقای کیفیت زندگی مادران نوزادان نارس به کار گرفته شود.