تاثیر برنامه توانمندسازی مادر بر دلبستگی مادران دارای نوزاد نارس بستری در بخش مراقبت ویژه نوزادان

مقدمه: تولد نوزاد نارس با بستری و جدایی از خانواده همراه است. بستری نوزاد نیز در ایجاد دلبستگی مادر و نوزاد و کیفیت مراقبتی که توسط مادر به نوزاد داده می‌شود مداخله می‌کند و خطر مشکلات رفتاری تاخیری را افزایش می‌دهد. هدف: تعیین تاثیر برنامه توانمندسازی مادر بر دلبستگی مادر و نوزاد نارس بستری. روش: در این کارآزمایی بالینی شاهددار تصادفی پس‌آزمون، 70 مادر دارای نوزاد نارس بستری در بخش مراقبت ویژه نوزادان بیمارستان ام‌البنین(س) مشهد در سال 1393 در دو گروه مداخله و شاهد قرار گرفتند. برنامه توانمندسازی یک برنامه آموزشی رفتاری چندمرحله‌ای بود؛ که در هر مرحله، اطلاعات در خصوص نوزادان نارس از طریق کتابچه مصوّر همراه با یک کتاب کار و فایل صوتی به مادران ارایه شد. مادران گروه شاهد طبق سیاست بیمارستان از اطلاع‌رسانی و مراقبت‌های معمول برخوردار بودند. میزان دلبستگی مادر و نوزاد بعد از اجرای مداخله با استفاده از ابزار مشاهده رفتارهای مادر و نوزاد آوانتavant) ) سنجیده شد. تحلیل داده‌ها با استفاده از آزمون‌های مجذورکای و تی‌‌مستقل در نرم‌افزار spss نسخه 5/11 انجام شد. یافته‌ها:  میانگین سن مادران 9/5±2/27 سال و میانگین سن جنینی نوزادان 2/2±4/32 هفته بود. میانگین کلی رفتارهای دلبستگی مادران بعد از اجرای مداخله در گروه توانمندسازی (0/8±6/56) و شاهد (7/7±5/39) تفاوت معنی‌داری وجود داشت (001/0p<). نتیجه‌گیری: اجرای برنامه توانمندسازی مادر باعث افزایش میزان دلبستگی مادر و نوزاد نارس شد. بنابراین، پیشنهاد می‌شود برنامه توانمندسازی به منظور ارتقای دلبستگی مادر و نوزاد نارس بستری در بخش مراقبت ویژه نوزادان استفاده گردد.