تاثیر رفتاردرمانی شناختی بر نشانه‌های افسردگی و اضطراب بیماران دچار سکته قلبی

مقدمه: اضطراب و افسردگی از عوامل زمینه‌ساز و پی آیند بیماری سکته قلبی می‌باشد. برطرف شدن افسردگی و اضطراب این بیماران گام مهمی به منظور کاهش سکته مجدد و ارتقای کیفیت زندگی می‌باشدهدف: تعیین تاثیر رفتاردرمانی شناختی بر اضطراب و افسردگی بیماران دچار سکته قلبیروش: این مطالعه تجربی، شامل 30 بیمار بستری در بخش سی‌سی‌یو بود که به روش تصادفی به دو گروه 15 نفری شاهد و آزمون تقسیم شدند. گروه آزمون ده جلسه مداخله رفتاردرمانی شناختی به صورت انفرادی دریافت کردند و گروه شاهد تحت مداخله‌ای قرار نگرفت. برای هر دو گروه قبل و بعد از مداخله، پرسشنامه نشانه‌های اختلال روانی scl-90 که افسردگی و اضطراب را نیز می‌سنجد، تکمیل شد. تجزیه و تحلیل داده‌ها توسط نرم‌افزار spss نسخه 16 و آزمون‌های مجذورکای، مان‌ویتنی، تی‌مستقل و تی‌زوج انجام شد.یافته‌ها: میانگین سنی افراد شرکت کننده در این مطالعه 73/6±69/55 سال بود که 60% آنان را زنان تشکیل دادند. در مقایسه میانگین نمره افسردگی و اضطراب بین دو گروه قبل از درمان تفاوت دیده نشد؛ اما طبق آزمون آماری تی میانگین نمره افسردگی پس از مداخله در گروه شاهد (38/0±2/1) بیشتر از گروه درمان (33/0±7/0) بود (003/0p < ). همچنین میانگین نمره اضطراب در گروه شاهد پس از مداخله (0.27±1.09) افزایش معنی داری نسبت به گروه آزمون (27/0±63/0) داشته است (001/0p < ). گروه دریافت کننده رفتاردرمانی شناختی نشانه‌های اضطراب و افسردگی کمتری داشتند.نتیجه‌گیری: مداخلات رفتاردرمانی شناختی به صورت انفرادی بر اضطراب و افسردگی بیماران سکته قلبی موثر است.