بررسی تاثیر مکیدن غیرتغذیه‌ای بر میزان وزن‌گیری و طول مدت بستری در بیمارستان در نوزادان نارس

مقدمه: نوزادان نارس و کم‌وزن با خطر بالای مشکلات تغذیه‌ای ناشی از بستری طولانی‌مدت و فرصت‌های محدود برای مکیدن روبرو هستند؛ از این رو، باید ارزیابی شود که تحریک دهانی، به خصوص مکیدن غیرتغذیه‌ای چگونه می‌تواند در این نوزادان مفید باشد. هدف: تعیین تاثیر مکیدن غیرتغذیه‌ای بر میزان وزن‌گیری و طول مدت بستری در بیمارستان در نوزادان نارس. روش: در این تحقیق شبه‌تجربی، 40 نوزاد نارس در بخش مراقبت‌های ویژه نوزادان بیمارستان قائم (عج) مشهد در دو گروه آزمون و کنترل قرار گرفتند. هر گروه شامل 20  نوزاد بود. در گروه آزمون، برنامه مکیدن غیرتغذیه‌ای روزانه قبل از شروع تغذیه لوله‌ای توسط مادر انجام شد و تغذیه در 5 دقیقه اول ادامه داشت. برنامه مکیدن غیرتغذیه‌ای در 8 نوبت از تغذیه‌های نوزاد انجام می‌شد. در گروه کنترل، هر 2 ساعت تغذیه لوله‌ای بدون هیچ مداخله دیگری انجام می‌شد. ابزار گردآوری داده‌ها شامل پرسشنامه و چک‌لیست ویژگی‌های مربوط به وزن و مدت بستری بود. داده‌ها توسط آزمون‌های تی‌مستقل و من‌ویتنی و با استفاده از نرم‌افزار spss ویرایش 16 تحلیل شد. یافته‌ها: دو گروه نوزادان نارس از لحاظ ویژگی‌های سن جنینی، وزن زمان تولد و جنس تفاوت معنی‌داری نداشتند. میانگین وزن در روز چهاردهم در گروه مکیدن غیرتغذیه‌ای 203/0±2/1384 گرم و گروه کنترل 9/193±1/1246 گرم بود (04/0p<)؛ ولی مکیدن غیرتغذیه‌ای در افزایش وزن نوزادان در روزهای هفتم، دهم، چهاردهم و زمان ترخیص نسبت به روز اول تاثیری نداشته است.مکیدن غیرتغذیه‌ای به طور معناداری مدت زمان بستری در بیمارستان را کاهش داده است (02/0p<). نتیجه‌گیری: مکیدن غیرتغذیه‌ای بر افزایش وزن تاثیر قابل توجهی نداشته است. حتی ممکن است مکیدن غیرتغذیه‌ای باعث صرف انرژی نوزاد و کاهش وزن شود. احتمالاً مکیدن غیرتغذیه‌ای در طولانی‌مدت باعث افزایش وزن می‌گردد.