تاثیر آموزش مبتنی بر خودکارآمدی بر احساس صلاحیت مادری زنان نخست‌زا در مراقبت از شیرخوار

مقدمه: اغلب زنان نخست‌زا فاقد احساس صلاحیت کافی در ایفای نقش مادری هستند؛ که قسمت اعظم آن ناشی از فقدان تجربه است. آموزش به مادر بر اساس خودکارآمدی منجر به بهبود تعدادی از پیامدهای مادری-فرزندی شده است. هدف: تعیین تاثیر آموزش مبتنی بر خودکارآمدی بر احساس صلاحیت مادری زنان نخست‌زا در مراقبت از شیرخوار روش: در این کارآزمایی بالینی، 61 مادر نخست‌زا به طور تصادفی به دو گروه مداخله و کنترل تقسیم شدند. در گروه مداخله، برنامه آموزشی مبتنی بر تئوری خودکارآمدی بندورا 15-10 روز بعد از زایمان اجرا شد. ابزار پژوهش در این مطالعه شامل پرسشنامه‌های انتظارات والدی، احساس صلاحیت مادری، حمایت اجتماعی درک‌شده، سرشت شیرخوار و مقیاس افسردگی ادینبورگ بود. روایی ابزارها به روش روایی محتوا و پایایی آن‌ها با همسانی درونی تایید شد. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از آزمون‌های آماری تی‌مستقل، من‌ویتنی، تی‌زوجی و ویلکاکسون انجام شد. یافته‌ها: میانگین سنی مادران 2/3±4/24 سال بود. دو گروه از نظر تمامی مشخصات فردی به جز حمایت اجتماعی درک‌شده (001/0p<) همگن بودند. میانگین نمره احساس صلاحیت مادری قبل از مداخله در گروه مداخله 6/7±8/68 و کنترل 9/7±7/66 تفاوت معناداری نداشت (315/0=p). بعد از مداخله، میانگین نمره احساس صلاحیت در گروه مداخله نسبت به کنترل 0/9±5/75 در برابر 6/9±3/68 تفاوت معناداری داشت (004/0p<). نتیجه‌گیری: با توجه به اهمیت استراتژی‌های ارتقای خودکارآمدی در بهبود پیامدهای مادری-فرزندی، استفاده از منابع ارتقای خودکارآمدی می­تواند منجر به بهبود احساس صلاحیت در ایفای نقش مادری شود.