مقایسه تاثیر شستشوی ناحیه دستیابی عروقی همودیالیز توسط بیمار با بتادین اسکراب و صابون بر فراوانی و زمان بروز التهاب و عفونت آن ناحیه

مقدمه: با وجود اجرای تدابیر پرستاری برای ضدعفونی ناحیه دستیابی عروقی در همودیالیز، 23 تا 73 درصد از باکتریمی‌ها در این بیماران در این ناحیه اتفاق می‌افتد. مشارکت مددجویان در شستشوی این ناحیه ممکن است کمک کننده باشد. هدف: تعیین تاثیر شستشوی ناحیه دستیابی عروقی توسط بیمار با بتادین اسکراب و صابون بر فراوانی و زمان بروز التهاب و عفونت آن ناحیه. روش: این کارآزمایی بالینی تصادفی بر روی 62 بیمار داوطلب دو مرکز همودیالیز شهر مشهد در دو گروه بتادین و صابون صورت گرفت. قبل از شروع دیالیز، شستشوی محل دستیابی عروقی در دو گروه بتادین و صابون توسط خود بیمار انجام می‌شد. سنجش التهاب در یک دوره یک ماهه با مقیاس التهاب انجمن تزریقات وریدی و پایش عفونت با کشت ترشحات ناحیه دستیابی عروقی انجام شد. داده‌ها با استفاده از مقیاس سنجش التهاب انجمن تزریقات وریدی جمع‌آوری گردید. یافته‌ها با استفاده از آزمون‌های مجذورکای، تی‌مستقل و تحلیل بقاء به وسیله نرم‌افزار spss نسخه 5/11 تحلیل شد. یافته‌ها: دو گروه قبل از مداخله از نظر متغیرهای سن، جنس، قندخون، نوع دستیابی عروقی و وضعیت تاهل همگن بودند. در دوره یک ماهه، بروز التهاب در گروه صابون 7/96 درصد و در گروه بتادین 1/53 درصد بود (001/0p<). زمان بروز التهاب در گروه بتادین (3/2±8/4 جلسه) طولانی‌تر از گروه صابون (2/3±5/4 جلسه) بود؛ اما این تفاوت معنی‌دار نبود (06/0p=). نتیجه‌گیری: مشارکت مددجویان در شستشوی ناحیه دستیابی عروقی به ویژه با محلول بتادین علاوه بر ضدعفونی معمول پرستاران، می‌تواند از بروز التهاب بکاهد. مطالعه بیشتر در خصوص تاثیر شستشو در به تاخیر انداختن زمان بروز التهاب مورد نیاز است.