مقایسه تاثیر پودر سلوکس و پانسمان فشاری معمول بر زمان هموستاز محل دسترس عروقی بیماران همودیالیز

مقدمه: روش‌های رایج برای توقف خونریزی به علت اعمال فشار طولانی در بیماران با زمان هموستاز طولانی می‌تواند منجر به تشکیل لخته و ترومبوز دسترس عروقی گردد. عوامل هموستاتیک موضعی نقش موثری در کاهش زمان هموستاز و در نتیجه پیشگیری از این عوارض دارد. هدف: مقایسه اثر پودر سلوکس و پانسمان فشاری معمول بر زمان هموستاز محل دسترس عروقی بیماران همودیالیز. روش: در این کارآزمایی بالینی یک‌گروهی با طرح قبل و بعدی که در سال‌های 92-93 انجام شد؛ 30 بیمار دیالیزی در بیمارستان‌های امام‌رضا(ع) و منتصریه مشهد و شهیدمدرس کاشمر که از طریق فیستول شریانی- وریدی تحت درمان همودیالیز قرار داشتند به روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب شدند. محل پانکچرهای فیستول شریانی- وریدی بیماران در سه هفته منقطع با استفاده از پانسمان پودر سلوکس درمان شد. زمان هموستاز محل هر یک از پانکچرها در هر جلسه اندازه‌گیری شد. داده‌ها با استفاده از آزمون‌های اندازه‌های تکراری، فریدمن و تصحیح بون‌فرونی با نرم‌افزار spss نسخه 5/11 تحلیل شد. یافته‌ها: میانگین سنی بیماران تحت مطالعه 3/14±2/54 سال و 16 نفر (3/53 درصد) مذکر بودند. زمان هموستاز محل دسترس عروقی بیماران 9/1±8/9 دقیقه بود. تفاوت معنی‌داری در زمان هموستاز بین روش استفاده از یک گرم پودر سلوکس در مقایسه با روش پانسمان معمول وجود داشت (001/0p<). تفاوت معنی‌داری نیز در زمان هموستاز بین روش استفاده از نیم گرم پودر سلوکی در مقایسه با روش پانسمان معمول وجود داشت (001/0p<). نتیجه‌گیری: استفاده از پودر سلوکس باعث کاهش زمان هموستاز محل دسترس عروقی بیماران همودیالیز می‌گردد. بنابراین استفاده از آن برای بیمارانی که هموستاز محل دسترس عروقی آن‌ها با تاخیر صورت می‌گیرد توصیه می‌شود