مقایسه تغذیه در وضعیت آغوشی و خوابیده به پشت بر حجم باقیمانده گاواژ در نوزادان نارس

مقدمه: عدم تحمل تغذیه در نوزادان نارس یک نگرانی عمده می‌باشد. دادن وضعیت مناسب در طول تغذیه از جمله مداخلاتی است که پرستاران می‌توانند با انجام آن باعث پیشبرد تحمل تغذیه در نوزادان نارس گردند. هدف: مقایسه تاثیر تغذیه در وضعیت آغوشی و خوابیده به پشت بر حجم باقیمانده گاواژ در نوزادان نارس. روش: این کارآزمایی بالینی تصادفی یک‌سوکور با طرح متقاطع در سال 1392 بر روی 100 نوزاد نارس انجام شد. نوزادان گروه اول دو نوبت اول تغذیه را در وضعیت آغوشی و دو نوبت بعدی را در وضعیت خوابیده به پشت و نوزادان گروه دوم بالعکس دریافت کردند. حجم باقیمانده گاواژ یک و دو ساعت بعد از هر بار تغذیه اندازه‌گیری شد و با هم مقایسه شدند. از چک‌لیست پژوهشگرساخته برای ثبت داده­ها استفاده شد. تحلیل داده­ها با استفاده از نرم‌افزار 5/11 spss و آزمون‌های آماری مجذورکای، دقیق‌فیشر، من‌ویتنی، تی‌مستقل و مدل آمیخته انجام شد. یافته‌ها:  دو گروه از نظر وزن، سن حاملگی، مقدار شیر تجویزشده و سن تقویمی همگن بودند. در گروه اول، میانگین وزن نوزادان 7/202±3/1558، سن حاملگی 6/4±2/30 هفته و حجم شیر گاواژشده 0/6±8/20 میلی‌لیتر و در گروه دوم به ترتیب 8/168±5/1547، 8/1±6/30 و 5/5±8/20 بود. میانگین حجم باقیمانده گاواژ نسبت به شیر گاواژشده، دو ساعت بعد از تغذیه در وضعیت آغوشی (6/1±9/0) نسبت به وضعیت خوابیده به پشت (3/2±0/2) کمتر بود (001/0p<). نتیجه‌گیری: یافته­های این پژوهش موید آن است که تغذیه در وضعیت آغوشی می‌تواند باعث کاهش حجم باقیمانده گاواژشده و پرستاران به منظور پیشبرد تحمل تغذیه می­توانند نوزادان نارس را در این وضعیت قرار دهند.