تبیین نیاز‌های خودمراقبتی و آموزش همگانی سلامت‌روان

زمینه و هدف: از جمله تحولات ارزشمند مراقبت های بهداشتی اولیه توجه ویژه به مبحث سلامت روان و اضافه شدن برنامه خود مراقبتی با محتوای آموزش همگانی سلامت روان است. اما در رابطه با نیازهای گیرندگان خدمات و الویت های آموزشی و امکانات مورد نیاز اقدامات یکپارچه ای صورت نگرفته است. در همین راستا این پژوهش با هدف تبیین اولویت های این برنامه در مراکز خدمات جامع سلامت تابع دانشگاه علوم پزشکی ایران صورت گرفت. روش کار: پژوهش حاضر یک مطالعه کیفی با رویکرد تحلیل محتوا شامل 12 نفر از ذینفعان بود که به روش هدفمند با حداکثر تنوع وارد مطالعه شده بودند. داده ها با انجام مصاحبۀ عمیق و نیمه ساختاریافته و چک لیست تغییر یافته برنامه نیازسنجی سلامت جامعه جمع آوری و با رویکرد گرانهایم و لاندمن مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.  نتایج: با تحلیل داده ها، نیازها در دو مقوله اصلی شامل نیازهای ارائه دهندگان خدمات و نیازهای گیرندگان خدمات دسته بندی شدند. مقوله نیازهای ارائه دهندگان خدمات مشتمل بر طبقات هماهنگی با ارگان های برون بخش، سامانه آموزش مجازی و اطلاع رسانی، آموزش های مستمر و سوپروایزر آموزشی، فضای مناسب و امکانات و تجهیزات بود، و مقوله نیازهای گیرندگان خدمات در طبقات کودکان، نوجوان و جوان و خانواده طبقه بندی شد. نتیجه گیری: شناسایی نیاز‌ها می‌تواند منجر به استفاده بهینه از منابع محدود به منظور کاربردی‌سازی آموزش ارائه‌شده شود. نتایج این پروژهش می تواند گام موثری در راستای گسترش مبتنی بر نیاز آموزش سلامت روان و کمک شایانی در رسیدن به اهداف این برنامه در چنین مراکزی باشد. با توجه به نتایج، توصیه می شود به برنامه ‌ریزی آموزش و بازنگری بر اساس نیازهای شناسایی شده اقدام شود تا منجر به افزایش بهره وری این برنامه شود.

the needs of self-care and community mental health education

background and aim: among the valuable developments in the primary health care system has been the special attention paid to the issue of mental health and the addition of a selfcare program for community mental health education. however, no integrated measures have been taken in relation to the needs of service recipients, educational priorities and the required facilities. this study was conducted to explain the priorities of this program in primary health care centers affiliated to iran university of medical sciences, tehran, iran.materials and methods: this was a qualitative study with a content analysis approach. the sample consisted of 12 stakeholders selected by purposive sampling with maximum diversity. data were collected through indepth and semistructured interviews and a modified checklist of the community health needs assessment program and analyzed using the granheim and landman approach.results: based on data analysis, the needs were grouped into two main categories, namely, the needs of service providers and the needs of service recipients. the service providers’ needs included continuous coordination with nonhealth sectors, a virtual education and information system and continuous training and educational supervision, as well as appropriate space, facilities and equipment, while the of needs of service recipients were classified based on services needed for age groups, namely, services for children, adolescents and young people, adult and middleaged, elderly and others.conclusion: identifying needs can lead to the optimal use of limited resources aiming at imparting applied education and training. the results of this research can be an effective step towards expansion based on the needs for mental health education and a great help in achieving the goals of this program in primary health care centers. based on the results it is recommended to plan personnel training and revise the services based on the identified needs in order to increase the effectiveness of this program.