اثربخشی درمان وجودگرا- انسان‌مدار بر پذیرش خود و رضایت زناشویی زنان مبتلا به سرطان پستان

زمینه و هدف: یکی از شایع ترین سرطان ها در کشور ایران، سرطان پستان می‌باشد. پژوهش حاضر با هدف اثربخشی درمان وجودگراانسان مدار بر پذیرش خود و رضایت زناشویی زنان مبتلا به سرطان پستان انجام شد. روش کار: این پژوهش نیمه تجربی با طرح پیش آزمون، پس از آزمون و پیگیری با گروه گواه بود. جامعه آماری زنان مبتلا به سرطان پستان مراجعه کننده به بیمارستان شهید رحیمی شهر خرم آباد در سال 1399 بودند که از این میان در هر گروه (آزمایش و گواه) 15 نفر به صورت تصادفی اختصاص داده شدند، و به پرسشنامه پذیرش خود (usaq) و پرسشنامه رضایت زناشویی (enrich) پاسخ دادند. سپس، گروه آزمایش طی 8 جلسه 90 دقیقه ای تحت مداخله قرار گرفتند. پس از مداخله از هردو گروه پس آزمون گرفته شد و مجدد بعد از دو ماه هر دو گروه پیگیری شدند. روش تجزیه وتحلیل داده ها، آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر بود.نتایج: نتایج تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر نشان داد اثر متقابل گروه و زمان معنادار بود. بنابراین متغیر پذیرش خود در سطح معناداری (5.77=f، 0.01>p) و متغیر رضایت زناشویی در سطح معناداری (13.97=f، 0.01>p) افزایش داشت.نتیجه گیری: با توجه به نتایج پژهش، درمان وجودگرا انسان مدار بر پذیرش خود و رضایت زناشویی بیماران مبتلا به سرطان پستان اثر معنادار دارد. لذا پیشنهاد می‌شود علاوه بر مشکلات جسمانی این جمعیت، به مسائل روان‌شناختی آنها نیز توجه شود و در کنار دارودرمانی، درمان‌های روان‌شناختی و از جمله رویکرد وجودگرا انسان مدار، مدّ نظر قرار گیرد.

Effectiveness of Existential-Humanistic Therapy in Self-Acceptance and Marital Satisfaction in Women with Breast‌ Cancer

Background and Aim: Breast cancer is one of the most common cancers in Iran. The aim of this study was to assess the effectiveness of existentialhumanistic therapy in selfacceptance and marital satisfaction in women with breast cancer.Materials and Methods: This was a quasiexperimental study with a pretest, posttest and followup design with a control group. The statistical population was the women with breast cancer referring to ShahidRahimi Hospital in Khorramabad, Iran in 2020, from among whom two groups (experimental and control) of 15 women each were randomly selected and asked to complete the selfacceptance (USAQ) and marital satisfaction (ENRICH) questionnaires. Then the experimental group attended eight 90minute intervention sessions. After the intervention, both groups took a posttest and followed up further after two more months. The data were analyzed using the repeated measures ANOVA test.Results: The repeated measures ANOVA test showed that the interaction between group and time was statistically significant. Therefore, the selfacceptance and marital satisfaction variables increased significantly (F=5/77, P<0/01 and F=13/97, P<0/01, respectively).Conclusion: According to the results of this study, existentialhumanistic therapy has a significant effect on selfacceptance and marital satisfaction in breast cancer patients. It is, therefore, recommended to pay attention, in addition to the physical problems of such patients, also to their psychological problems and, along with pharmacotherapy consider psychotherapy, including existentialhumanistic therapy as well.