ارتباط تحمل مراقبت از بیماران و مقابله با شرایط پراسترس در پرستاران

زمینه و هدف: امروزه روش های مداخله در بیمارستان با هدف ایجاد ارتباط با پرستاران و آموزش و حمایت از آنان در میزان بهبودی بیماران موثر است. هدف این پژوهش عبارت از تعیین رابطه بین بار مراقبت از بیماران و مقابله با شرایط پراسترس در پرستاران بود.روش کار: پژوهش حاضر از نوع توصیفی همبستگی بود. جامعه آماری شامل 124 نفر پرستاران بخش مراقبت های ویژه و بخش های عمومی بود. از میان آنان بر اساس فرمول کوکران 93 نفر مورد مطالعه قرارگرفتند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه بار تحمل مراقبت از بیماران نواک و گست (1989) و پرسشنامه مقابله با استرس اندلر و پارکر (1990) بود. روش تجزیه و تحلیل داده ها در دو سطح توصیفی (میانگین، انحراف معیار) و آمار استنباطی شامل همبستگی و رگرسیون در سطح معنی داری 0.05 و با رعایت پیش فرض ها و با نرم افزار spss نسخه 22 تجزیه و تحلیل شد.نتایج: نتایج نشان داد که ارتباط مثبت و معنی داری بین حوزه تحمل مراقبت از بیمار و سبک مقابله مساله مدار وجود دارد (0.001< p و 0.985=r)، به این معنا که هرچه پرستارانی که از سبک های مقابله مساله مدار استفاده می کنند از تحمل مراقبتی بیشتری برخوردار هستند. همچنین ضریب همبستگی پیرسون نشان داد که ارتباط منفی و معنی دار بین حوزه تحمل مراقبت از بیمار و سبک مقابله هیجان مدار (0.001< p و 0.973=r) وجود دارد، به این معنا که هرچه پرستارانی که از سبک های مقابله هیجان مدار بیشتر استفاده می کنند از تحمل مراقبتی کمتری برخوردار هستند. در حوزه تحمل مراقبت از بیمار و سبک مقابله اجتنابی نیز ملاحظه شد که ارتباط منفی و معنی دار بین حوزه تحمل مراقبت از بیمار و سبک مقابله اجتنابی وجود دارد (0.001< p و 0.920=r)، به این معنی که هرچه پرستارانی که از سبک های مقابله اجتنابی بیشتر استفاده می کنند از تحمل مراقبتی کمتری برخوردار هستند. نتیجه گیری: بر اساس یافته ها پرستارانی که از سبک های مقابله ای مساله مدار استفاده می نمایند تحمل مراقبتی بیشتری نسبت به پرستارانی که از سبک های هیجان مدار و اجتنبابی استفاده می کنند دارا می باشند.

The Relationship Between Patient Care Tolerance and Coping with Stressful Situations Among Nurses

Background and Aim: A person is more likely to become a violence victim in his/her family than outside the family. The purpose of this study was to investigate domestic violence, especially violence against women, in families in Herat Province, Afghanistan. Materials and Methods: A total of 130 female victims referring to support centers in Herat, Afganistan were selected using the accessible sampling method. A researcherdeveloped questionnaire was used to collect data.Results: No woman older than 40 years referred to the centers, and the age of 65.4% of those referring was below 30 years. The proportions of the women suffering from psychological, physicalplussexual and economic violence were 42%, 29% and 26%, respectively. In addition, 65.4% of them had been married for at most 5 years and only 10% had been married for over 10 years. Further analysis of the data showed that about 60% of the clients were illiterate and only 13.8% had a bachelor's degree; 72.3% of the victims were housewives and only about 21% had freelance or office jobs; more than 70.2% of the victims were at the lowest income level, and about 76.6% had married with their own accord. As regards the victims' spouses, 88.5% were under 40 years of age, 57.7% were illiterate and 29.2% were high school graduates. In terms of occupation, they were typically nonemployed and had private jobs (13.8% workers, 22.3% farmers and 40.8% freelance). Furthermore, 95.4% had been married for the first time and 97.7% had one spouse. Finally, 83% of them (83.8%) were not addicts.Conclusion: The most frequent complaints were related to psychological violence. Clients were typically under 40 years of age with a marriage history of less than 5 years. A typical victim in this study was a young illiterate woman who was financially weak; had a young, selfemployed, loweducated spouse who had been married for the first time; had no other spouse; and was not a drug addict.