اثربخشی پروتکل یکپارچه‌نگر در کاهش نگرش منفی به حل مساله به عنوان تعیین‌کننده گرایش به خودکشی در نوجوانان و جوانان 15 تا 24 ساله ایلام

زمینه و هدف: نگرش به خودکشی در نوجوانان یکی از مشکلات عمدۀ سلامت روانی محسوب می شود. لذا انجام پژوهش هایی از این دست حائز اهمیت می باشد. از این رو هدف از پژوهش حاضر اثربخشی پروتکل یکپارچه نگر در کاهش نگرش منفی به حل مساله به عنوان تعیین کننده گرایش به خودکشی در نوجونان و جوانان 15 تا 24 ساله می باشد. روش کار: در یک طرح نیمه آزمایشی به شیوه پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل تعداد 40 نفر از نوجوانان و جوانان 15 تا 24 ساله شهر ایلام به روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی انتخاب شدند. همه آن ها پرسشنامه های نگرش به خودکشی و نگرش منفی به حل مساله را تکمیل کرده اند. پس از اجرا و جمع آوری اطلاعات، داده ها با روش تحلیل کواریانس چندمتغیری mancova به کمک نرم افزار spssv19 تحلیل شده اند.نتایج: نتایج آزمون تحلیل واریانس چندمتغیری نشان داد تفاوت معنی داری در نمرات دو گروه وجود دارد (p<0.01, f = 0.408, اثر لاندای ویلکز = 0.506). در همه مولفه های نگرش منفی به حل مساله بین دو گروه آزمایش و کنترل تفاوت معنی داری مشاهده شد. آموزش مهارت های مبتنی بر رویکرد یکپارچه نگری بر نگرش منفی به حل مساله افراد نمونه اثربخش بوده و نمرات پس آزمون گروه آزمایش در متغیرهای گرایشاجتناب به مسائل و کنترل شخصی کاهش یافته و در متغیر اعتماد به حل مسائل افزایش یافته است.نتیجه گیری: در نهایت می توان گفت آموزش مبتنی بر رویکرد التقاطی (یکپارچه نگری) در نگرش منفی به حل مساله نوجوانان و جوانان 15 تا 24 ساله که گرایش به خودکشی داشته اند، موثر بود. از این رو آموزش برنامه هایی از قبیل حل مساله، تنظیم هیجان، ذهن آگاهی و مواردی از این قبیل به روانشناسان، والدین، نوجوانان، متخصصان حوزه سلامت و آسیب شناسی اجتماعی جهت کاهش و جلوگیری از خودکشی نوجوانان می تواند اثربخش واقع شود.

Effectiveness of an Integrative Protocol in Reducing the Negative Attitude towards Problem Solving as a Determinant of Suicidality among Teenagers and Youth 15-24 Years old in Ilam, Iran

Background and Aim: Adolescents' attitude to suicide is one of the major problems in mental health. Thus, research in this area is of utmost importance. The objective of this study was to determine the effectiveness of an integrated protocol in reducing the negative attitude toward problem solving as a determinant of suicidal tendency in adolescents and young people 1524 years old in Ilam, Iran.Materials and Methods: In this semiexperimental pretestposttest study with a control group, a sample of 40 adolescents 1524 years old were selected by random cluster sampling in Ilam city, Iran. All of the participants completed a suicidal attitude questionnaire, as well a negative attitudetowardproblem solving questionnaire. Data were analyzed using the SPSSV19 software, the statistical test being the multivariate covariance analysis (MANCOVA).Results: Multivariate analysis of variance analysis showed that there was a significant difference in the attested scores of the two groups (P <0.01, F = 0.408, Wilk's Lambda = 0.506). The differences between the experimental and control groups were significant as regards all of the components of the negative attitude. The training based on the integrated approach to negative attitude in problem solving was found to have been effective. The posttest scores of two variables, namely, problem tendencyavoidance and personal control, decreased in the experimental group; however, one other variable, namely, trust in problemsolving, increased.Conclusion: Based on the findings it can be concluded that education based on an eclectic (integrated) approach towards the negative attitude to problem solving can be effective in adolescents and the youth 1524 years old with suicidal tendencies ─ suicidality. Hence, it is recommended to administer training programs such as problemsolving, emotional regulation and mindfulness to help psychologists, parents, adolescents, health professionals and social pathologists to reduce and prevent suicide in adolescents.