تاثیر درمان شناختی- رفتاری بر میزان سازگاری دانش‌آموزان دبیرستانی مبتلا به سوگ نابهنجار

زمینه و هدف: مرگ ‌‌یک شخص مهم در زندگی کودک، سخت‌ترین حادثه‌ای است که‌‌ وی می‌تواند تجربه کند. به منظور درمان علایم متعاقب سوگ روان‌شناسان و درمانگران از روش‌های مختلفی سود می‌برند، از جمله درمان شناختی- رفتاری و هدف از اجرای این پژوهش، نیز بررسی میزان اثربخشی درمان شناختی- رفتاری بر میزان سازگاری دانش‌آموزان مبتلا به سوگ نابهنجار بود.مواد و روش‌ها: روش پژوهش، نیمه آزمایشی و از طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه شاهد استفاده شده است. نمونه آماری شامل 28 نفر دانش‌آموز (10 نفر پسر و 10 نفر دختر) دبیرستانی بود که از بین دانش‌آموزان داغ‌ دیده‌ای که تجربه فقدان یکی از اعضای خانواده یا عزیزان خود را داشتند و بر اساس ملاک‌های dsm-ir-iv (diagnostic and statistical manual of mental disorders) دارای نشانه‌های سوگ نابهنجار تشخیص داده شدند، به صورت تصادفی انتخاب و به تصادف در دو گروه آزمایش (10 نفر) و شاهد (10 نفر) گمارده شدند. گروه آزمایش به مدت 8 جلسه تحت مداخلات درمانی شناختی- رفتاری قرار گرفت. به منظور جمع‌آوری اطلاعات از پرسش‌نامه سازگاری فردی- اجتماعی کالیفرنیا (ctp یا california test of adjustment) استفاده گردید و داده‌ها با استفاده از روش‌های آماری mann-whitney، wilcoxon و آزمون z و بهره‌گیری از نرم‌افزار آماری spss نسخه 17 تجزیه و تحلیل گردید.یافته‌ها: بین عملکرد گروه شاهد و آزمایش در سازگاری کل بعد از مداخله تفاوت معنی‌داری وجود داشت (02/0 < p). همچنین بین عملکرد گروه شاهد و آزمایش در خرده مقیاس سازگاری فردی تفاوت معنی‌داری وجود داشت (01/0 < p)، ولی در خرده مقیاس سازگاری اجتماعی تفاوت معنی‌داری دیده نشد (1/0 < p).نتیجه‌گیری: بنابراین می‌توان گفت که در مجموع، درمان شناختی- رفتاری بر میزان سازگاری دانش‌آموزان مبتلا به سوگ نابهنجار تاثیر مثبت دارد و می‌توان از این شیوه درمانی برای کمک به سلامت و بهداشت روانی کودکان استفاده نمود.