بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر کیفیت زندگی بر رضایت زناشویی

زمینه و هدف: پژوهش حاضر، با هدف بررسی تاثیر آموزش روان درمانی مبتنی بر کیفیت زندگی بر رضایت زناشویی زنان و مردان متاهل انجام گرفت.مواد و روش‌ها: این پژوهش نیمه تجربی از نوع پیش‌آزمون، پس‌آزمون با گروه شاهد است. جامعه پژوهش شامل کلیه زنان و مردان متاهل مراجعه‌ کننده به مرکز مشاوره الفبای زندگی در بهار و تابستان سال 1389 بودند. نمونه پژوهش شامل 32 زن و مرد متاهل بود که از بین داوطلبین شرکت در پژوهش، به صورت تصادفی انتخاب و در دو گروه آزمایش و شاهد جایگزین شدند. زنان و مردان متاهل گروه آزمایش، به مدت 8 جلسه تحت آموزش به شیوه روان درمانی مبتنی برکیفیت زندگی قرار گرفتند. ابزار اندازه‌گیری، پرسش‌نامه رضایت زناشویی enrich بود. داده‌ها توسط نرم‌افزار spss نسخه 16 و روش آماری تحلیل کواریانس و mancova تجزیه و تحلیل شد.یافته‌ها: تفاوت معنی‌داری بین نمرات رضایت زناشویی گروه آزمایش و شاهد در مرحله پس‌آزمون وجود داشت (01/0 < p). همچنین نتایج نشان داد که کیفیت زندگی درمانی نمرات آزمودنی‌های گروه آزمایش و شاهد را در پس‌آزمون در ابعاد تحریف آرمانی، رضایت زناشویی، روابط، حل تعارض، اوقات فراغت و جهت‌گیری مذهبی افزایش داده است (05/0 < p) و تفاوت معنی‌داری بین میانگین نمرات گروه شاهد و آزمایش در مرحله پس‌آزمون در ابعاد مدیریت مالی، رابطه جنسی، شیوه فرزندپروری، خانواده و دوستان و مساوات‌طلبی نقش‌ها مشاهده نشد.نتیجه‌گیری: یافته‌های پژوهش حاضر، شاهدی بر مفید و موثر بودن روان درمانی مبتنی بر بهبود کیفیت زندگی، در مداخلات خانواده است.