عوامل جمعیت‌شناختی، دینداری با تکیه بر اسلام و عملکرد خانواده در پیش‌بینی شادکامی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی تبریز

زمینه و هدف: با توجه به اهمیت موضوع شادکامی در زندگی، این پژوهش به منظور تعیین سهم عوامل جنسیت، نوع سکونت، دینداری و عملکرد خانواده در پیش‌بینی شادکامی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی تبریز انجام گرفت.مواد و روش‌ها: این تحقق از نوع توصیفی- همبستگی بود. جامعه آماری از دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی تبریز و مشغول به تحصیل در نیم‌سال دوم سال تحصیلی 88-1387 تشکیل شد. 372 دانشجو به شیوه نمونه‏گیری تصادفی خوشه‏ای چند مرحله‏ای انتخاب شدند و به ابزار سنجش خانواده (fad یا family assessment device)، مقیاس شادکامی (munsh یا memorial university of newfoundland scale of happiness) و مقیاس سنجش دینداری با تکیه بر اسلام (rrias یا religiosity through reliance on islam assessment scale) پاسخ دادند. داده‏‏ها با استفاده از روش‏های آماری ضریب همبستگی pearson و تحلیل رگرسیون چندگانه به شیوه گام‌به‌گام تجزیه و تحلیل شد.یافته‌ها: بین عملکرد خانواده و نیز دینداری با تکیه بر اسلام، با شادکامی رابطه وجود داشت (01/0 < p). عوامل جنسیت، نقش‌ها، نوع سکونت، دینداری و ارتباط، 32 درصد از تغییرات احساس شادکامی را پیش‌بینی می‌کند (01/0 < p). ضرایب بتای متغیرهای پیش‌بین نشان داد که جنسیت نقش مهم‌تری در پیش‌بینی تغییرات شادکامی دارد.نتیجه‌گیری: دانشجویان بومی نسبت به دانشجویان غیر بومی، و پسران نسبت به دختران شادتر هستند. دانشجویان با عملکرد خانوادگی سازگارانه و گرایش و تعهد به دین اسلام، شاد‌تر هستند. بنابراین، برگزاری کارگاه‏های آموزش خانواده و مراسم مذهبی مناسب برای افزایش شادکامی دانشجویان پیشنهاد می‏شود.