رابطه بین کیفیت زندگی و صفات شخصیتی در افراد معتاد

زمینه و هدف: پژوهش حاضر با هدف، بررسی اثر پیش‌بینی‌پذیری کیفیت زندگی از روی صفات شخصیتی و ویژگی‌های جمعیت‌شناختی (سن، وضعیت اشتغال شامل شاغل و بی‌کار، جنسیت، نوع ماده مصرفی به تفکیک سه نوع تقسیم‌بندی کلی شامل سو مصرف مواد افیونی، محرک‌ها و چند مصرفی) در افراد معتاد انجام شد.مواد و روش‌ها: در این پژوهش 200 آزمودنی به صورت تصادفی از بین معتادان خودمعرف مراجعه کننده به مراکز ترک اعتیاد شهر تهران انتخاب شدند و به فرم کوتاه مقیاس 26 سوالی کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی (whoqol-brief یاworld health organization quality of life) و فرم کوتاه 56 سوالی صفات شخصیتی cloninger (tci یاcloninger?s temperament and character inventory) پاسخ دادند. داده‌های خام با استفاده از ضریب همبستگی pearson و رگرسیون خطی گام به گام سلسله مراتبی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.یافته‌ها: متغیرهای خودهدایت‌گری، پشتکار و وضعیت اشتغال با تبیین 33 درصد از واریانس نمره کل کیفیت، خودهدایت‌گری و پشتکار با تبیین 16 درصد از واریانس کیفیت زندگی از بعد جسمانی، خودهدایت‌گری، پاداش وابستگی و وضعیت اشتغال با تبیین34 درصد از واریانس کیفیت زندگی از بعد روان‌شناختی، خودهدایت‌گری و وضعیت اشتغال با تبیین 20 درصد از واریانس کیفیت زندگی از بعد اجتماعی و خودهدایت‌گری و وضعیت اشتغال با تبیین 26 درصد از واریانس کیفیت زندگی از بعد ارتباط با محیط اثر پیش‌بینی کنندگی معنی‌داری به لحاظ آماری داشتند.نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد با تشدید صفات شخصیتی خودهدایت‌گری و پاداش وابستگی و کاهش صفات پشتکار و بی‌کاری در افراد سو مصرف کننده مواد، کیفیت زندگی کاهش می‌یابد.