مقایسه اثربخشی درمان شناختی رفتاری با استفاده از تمثیل‌ها و حکایات مولانا و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر تحمل پریشانی مادران دارای کودک مبتلا به فلج مغزی

زمینه و هدف: محققان علاقه‌مند به مکانیسم‌های تسهیلگر در مداخلات درمانی ازجمله سازوکارهای فرهنگی می‌باشند، بنابراین پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی درمان شناختی – رفتاری با استفاده از تمثیل‌ها و حکایت‌های مولانا و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر تحمل پریشانی مادران کودکان فلج مغزی انجام شد.مواد و روش‌ها: پژوهش از نوعِ ترکیبی (کیفی-کمی) می‌باشد. طرح پژوهش در قسمت کیفی از نوع روش تحلیل محتوای قیاسی و در قسمت کمی از نوع نیمه آزمایشی با پیش‌آزمون و پس‌آزمون با دو گروه آزمایش و گواه بود. نمونه پژوهش مشتمل بر 48 نفر از مادران دارای کودک فلج مغزی بود که با روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و سپس به روش تصادفی در 3 گروه آزمایشی (2 گروه) و گواه جای گزاری شدند. جهت جمع‌آوری اطلاعات از پرسشنامه تحمل پریشانی (سیمونز و گاهر، 2005) استفاده شد. داده‌ها با بهره‌گیری از آزمون تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر و آزمون تعقیبی بن فرونی و توسط نرم‌افزار spss23 تحلیل شدند.یافته‌ها: نتایج حاکی از آن بود که هر دو درمان در بهبود سطح تحمل پریشانی و مولفه‌های آن (تحمل، جذب، ارزیابی، تنظیم) در آزمودنی‌ها در مرحله پس‌آزمون و پیگیری موثر بوده‌اند (05/0>p).نتیجه‌گیری: ‏می‌توان نتیجه گرفت غنی‌سازی روابط مبتنی بر ‏ رفتاردرمانی شناختی ‏ درمان هیجان مدار بر صمیمیت زناشویی و سازگاری در زوجین ‏موثر است نتایج حاصل از این پژوهش می‌تواند پشتوانه‌ای برای استفاده از درمان شناختی – رفتاری با استفاده از تمثیل‌ها و حکایت‌های مولانا و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد در مادران این گروه از کودکان باشد.

comparison of the effectiveness of cognitive behavioral therapy with using rumi stories and acceptance and commitment therapy on distress tolerance of mothers of children with cerebral palsy

aim and background: researchers are interested in facilitating mechanisms in therapeutic interventions, including cultural mechanisms, therefore this study was conducted to compare the effectiveness of cognitive-behavioral therapy using mowlana’s parables and anecdotes and acceptance and commitment therapy in distress tolerance in mothers of children with cerebral palsy.methods and materials: this applied study was conducted using a mixed method (using qualitative-quantitative data). the quantitative part of the research consisted of comparative content analysis and the quantitative phase consisted of a quasi-experiment with pretest-posttest design using intervention and control groups. participants consisted of 48 mothers of children with cerebral palsy who were selected using convenient sampling and were randomly allocated to two intervention and one control groups. to collect data, the distress tolerance scale (developed by simmons and gaher, 2005) were used. data were analyzed in spss 23 using the repeated measures anova and bonferroni’s post-hoc test.findings: results suggested that the cognitive-behavioral therapy using mowlana’s parables and anecdotes as well as the acceptance and commitment therapy proved effective in improving distress tolerance and its subscales (tolerance, absorption, appraisal, and regulation) in participants in the post-test and follow-up phases (p<0.05).conclusions: results of the study will support the use of cognitive-behavioral therapy using mowlana’s parables and anecdotes as well as the acceptance and commitment therapy in mothers of children with cerebral palsy.