مقایسه تاثیر مداخلات از راه دور مشاوره‌ای و مربیگری بر مبنای امید بر رشد پس از سانحه، رضایت از زندگی و شادکامی مبتلایان به ویروس کووید-19 در شرایط قرنطینه

زمینه و هدف: پژوهش حاضر به‌منظور مقایسه تاثیر مداخلات از راه دور مشاوره‌ای و مربیگری بر مبنای امید بر رشد پس از سانحه، رضایت از زندگی و شادکامی مبتلایان به ویروس کووید-19 در شرایط قرنطینه در استان اصفهان (18 سال به بالا) انجام شد. مواد و روش‌ها: این پژوهش به‌صورت نیمه آزمایشی بوده و در آن از روش نمونه‌گیری در دسترس با گمارش تصادفی استفاده شده است. بدین منظور 43 نفر از افراد مبتلا به بیماری کووید-19 در سه گروه مداخله مربیگری بر مبنای امید (14 نفر)، مشاوره بر مبنای امید (14 نفر) و گروه کنترل (15 نفر) گمارش تصادفی شده و پس از تکمیل پرسشنامه‌های مربوط به شادکامی، رضایت از زندگی و رشد پس از سانحه در مرحله‌ی پیش‌آزمون، مداخله مربیگری بر مبنای امید طی 8 جلسه به مدت 60 دقیقه و مداخله مشاوره بر مبنای امید نیز طی 8 جلسه به مدت 60 دقیقه در دو گروه آزمایش اعمال شد. پس از پایان مداخله پس‌آزمون تکمیل گردید و نتایج با استفاده از آزمون مانکوا و آزمون‌های تعقیبی مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفت. یافته‌ها: یافته‌های پژوهش نشان داد که هر دو مداخله از راه دور مشاوره و مربیگری بر مبنای امید در مقایسه با گروه کنترل بر رشد پس از سانحه، رضایت از زندگی و شادکامی مبتلایان به کووید -19 به‌طور معناداری تاثیرگذار است. بااین‌حال تفاوت معناداری بین متغیرهای پژوهش در دو گروه مشاوره و مربیگری وجود نداشت و هر دو مداخله به یک میزان اثربخش بوده است (0.05>p). نتیجه‌گیری: با توجه به اهمیت مداخله‌های از راه دور امید محور در شرایط بحرانی، چنین مداخلاتی جهت افزایش رشد پس از سانحه، رضایت از زندگی و شادکامی بیمارانی که امکان مراجعه حضوری ندارند توصیه می‌شود.

comparison of the effect of tele-hope based counseling and coaching on post-traumatic growth, life satisfaction and happiness of patients with covid-19 in quarantine conditions

aim and background: the present study was conducted to compare the effect of tele-hope-based coaching and counseling on post-traumatic growth, life satisfaction and happiness of patients with covid-19 in quarantine conditions in isfahan province (18 years and older).methods and materials: this research is a quasi-experimental study in which the convenience sampling method with random assignment is used. for this purpose, 43 patients with covid-19 were randomly assigned in three groups of hope-based coaching (14 people), hope-based counseling (14 people) and control group (15 people). all participants completed questionnaires related to happiness, life satisfaction and post-traumatic growth in the pre-test phase, and then the experimental group members participated in hope-based coaching or counseling (8 sessions for 60 minutes). at the end of the intervention, the post-test was completed and the results were analyzed using mancova test and post hoc tests.findings: the findings showed that both tele-interventions had a significant effect on post-traumatic growth, life satisfaction and happiness of patients with covid-19 compared to the control group. however, there was no significant differences between the research variables in the two intervention groups and both interventions were equally effective (p <0.05).conclusions: considering the importance of tele-hope-based interventions during crisis time, such interventions are recommended to increase post-traumatic growth, life satisfaction and happiness of patients who are not able to visit in person.