رابطه بین ابعاد فضای مسکونی و افسردگی ساکنین (نمونه موردی ساکنین شهر اصفهان)

زمینه و هدف: اﻓﺴﺮدگی بیماری اﺳﺖ که بر عملکرد افراد تاثیرگذاشته و در سال های اخیر به دلایل مختلف همچون زندگی آپارتمانی افزایش یافته است. هدف اصلی این پژوهش مطالعه رابطه بین ابعاد فضای سکونتی با نمره افسردگی ساکنین آن بود. مواد و روش‌ها: طرح پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه‌ی آماری پژوهش نیز کلیه‌ی ساکنین محیط های مسکونی مناطق پانزده گانه شهر اصفهان بودند که در نهایت 749 نفر، با روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی انتخاب شدند. شایان ذکر است که برای هر ساختمان مسکونی از حداقل دو نفر از ساکنین پرسشنامه تکمیل شده دریافت شد که شامل سوال هایی برای ارزیابی نمره افسردگی، ویژگی های جمعیت شناختی (سن، جنس، تحصیلات،...) افراد و ویژگی های محیط مسکونی هم چون ابعاد و مساحت فضای اقامتی، تعداد اتاق خواب، ارتفاع سقف واحد مسکونی و تامین خلوت مورد نیاز ساکنین می شد. در ادامه نیز از روش همبستگی و تحلیل آنوا جهت تجزیه تحلیل داده ها استفاده شد. یافته‌ها: نتایج بیانگر این بود که افزایش مساحت واحد مسکونی، ارتفاع سقف، تعداد اتاق های خواب و تامین خلوت مورد نیاز افراد، نمره افسردگی ساکنین را به طور معناداری کاهش داده و با نمره افسردگی به طور معکوس مرتبط است.نتیجه‌گیری: بر اساس نتایج پژوهش حاضر، ابعاد فضای مسکونی برای تامین سلامت روان بیشتر اهمیت داشته بنابراین می توان گفت که توجه به ابعاد فضا و افزایش مساحت واحد مسکونی و تعداد اتاق های خواب مورد نیاز ساکنین و تامین خلوت مورد نیاز افراد، می تواند به عنوان عاملی محیطی در راستای ارتقای سلامت روان و کاهش نمره افسردگی ساکنین مورد استفاده قرار گیرد.

the rrelationship between size of living space and depression: case study of isfahan residents

aim and background: depression is a disease which affects people’s performance; it has been increased in the last years due to various reasons including living in apartment. main purpose of this research is to study relation between size of residential place and residents’ depression.methods and materials: current research plan describes different types of correlation. statistical population of current research is residents of 15 regions of esfahan municipality, in the end 749 people were selected using cluster random sampling. it should be mentioned that two completed questionnaires have been received from at least two persons in each residential complex which include questions for investigating depression point, demography qualifications (age, gender, education, …) and residential environment qualifications like dimension and area, number of bedrooms, ceiling height, and privacy required for the residents. in the following, anova (analysis of variance) was applied for data analysis.findings: the results of the analysis showed that increasing the area of residential unit, ceiling height, number of bedrooms and providing necessary privacy decreased depression of residents significantly and it is inversely related to depression.conclusions:  in accordance with the results of current research, to provide mental health, dimensions ofresidential space was more important, therefore it can be said that pay attention to space, increasing area ofresidential unit, number of bedrooms and providing privacy for residents can be used as environmental factorto elevate mental health and reduce residents depression point.