نقش میانجی سبک‌های شناختی مرتبط با نظام فعال‌سازی رفتاری در رابطه بین تجارب آسیب‌زای دوره کودکی با نشانگان اختلال دوقطبی در بیماران مبتلا به اختلال دوقطبی

زمینه و هدف: با توجه به شیوع و نرخ عود دوباره اختلال دوقطبی، درک عوامل پیش‌بین و عوامل آسیب‌پذیری این بیماری از اهمیت بالایی برخوردار است، ازاین‌رو پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش میانجی سبک‌های شناختی مرتبط با نظام فعال‌سازی رفتاری در رابطه بین تجارب آسیب‌زای دوره کودکی با نشانگان اختلال دوقطبی در بیماران مبتلا به اختلال دوقطبی انجام شد.مواد و روش‌ها: پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری را کلیه بیماران مبتلا به اختلال دوقطبی بستری‌شده در بیمارستان شهید یحیی نژاد بابل تشکیل داد. حجم نمونه 379 نفر بود که به روش نمونه‌گیری در دسترس و در یک بازه زمانی 18 ماهه انتخاب شدند. به‌منظور گردآوری اطلاعات از پرسشنامه تجارب آسیب‌زای کودکی، پرسشنامه افسردگی بک، مقیاس خود گزارشی مانیا و سبک‌های شناختی مرتبط با نظام فعال‌سازی رفتاری (خرده مقیاس کمال‌گرایی/ ارزیابی عملکرد مقیاس نگرش‌های ناکارآمد، خرده مقیاس خود نکوهشگری مقیاس تجربیات افسردگی و خرده مقیاس خودمختاری مقیاس خودمختاری اجتماع مداری) استفاده شد. داده‌های پژوهش با استفاده از نرم‌افزارهای spss وlisrel و به کمک روش مدل یابی معادلات ساختاری تحلیل شد.یافته‌ها: نتایج نشان داد تجارب آسیب‌زای دوره کودکی بر سبک‌های شناختی مرتبط با نظام فعال‌سازی رفتاری و نشانگان (افسردگی و مانیا) اختلال دوقطبی اثر دارد (05/0>p). سبک‌های شناختی مرتبط با نظام فعال‌سازی رفتاری بر نشانگان (افسردگی و مانیا) اثر دارند (05/0>p). نتیجه‌گیری: نتایج پژوهش حاضر از این فرض حمایت می‌کند که سبک‌های شناختی مرتبط با نظام فعال‌سازی رفتاری، میانجی رابطه بین تجارب آسیب‌زای دوران کودکی و نشانگان (افسردگی و مانیا) اختلال دوقطبی هستند.

The Mediating Role of Behavioral Activation System (BAS)–Relevant Cognitive Styles in the Relationship between Childhood Traumatic Experiences with Syndrome in Patients with Bipolar Disorder: Design and Test of a Conceptual Model

Aim and Background: Understanding the predictors and vulnerabilities of bipolar disorder is very important because the prevalence and recurrence rate of this disease is high and even after treatment, patients still experience mild symptoms and functional impairments. Therefore, the present study aimed to investigate the mediating role of behavioral activation system -relevant cognitive styles in the relationship between traumatic childhood experiences with bipolar disorder syndrome in patients with bipolar disorder.Methods and Materials: The present study was a descriptive correlational study. The statistical population consisted of all patients with bipolar disorder admitted to Shahid Hayinejad Hospital in Babol. The sample size was 379 people who were selected by available sampling method in a period of 18 months. In order to collect the research data have used from the Child Trauma Questionnaire, Beck Depression Inventory II, Mania SelfReport Scale and 3 Questionnaires of behavioral activation system -relevant cognitive styles (Perfectionism / Performance Evaluation subscale of Dysfunctional Attitudes Scale, SelfCriticism subscale of Depression Experiences Scale, and Autonomy subscale of Autonomy Community orientation Scale). The research data were analyzed using SPSS and LISREL software and structural equation modeling.Findings: The results showed that traumatic childhood experiences have an effect on behavioral activation system -relevant cognitive styles and symptoms (depression and mania) of bipolar disorder (p <0.05). Behavioral activation system -relevant cognitive styles have an effect on symptoms (depression and mania) (p <0.05). In addition, the results showed that the behavioral activation system -relevant cognitive styles mediate the relationship between traumatic childhood experiences and symptoms (depression and mania) of bipolar disorder.Conclusions: The results of the present study support the hypothesis behavioral activation system -relevant cognitive styles mediate the relationship between traumatic childhood experiences and symptoms (depression and mania) of bipolar disorder.