اثربخشی درمان خودشفقت‌ورزی بر پریشانی روان‌شناختی و کیفیت زندگی بیماران مبتلا به پسوریازیس

زمینه و هدف: بیماری های پوستی همانند پسوریازیس، با ناتوانی های روان‌شناختی و اجتماعی قابل‌ملاحظه‌ای همراه هستند. ازاین‌رو، پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان خود شفقت ورزی بر پریشانی روان‌شناختی و کیفیت زندگی بیماران مبتلا به پسوریازیس انجام گرفت.مواد و روش‌ها: این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با گروه کنترل و پیگیری یک‌ماهه است. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه‌ی بیماران پوستی پسوریازیس بود که بین ماه های دی تا اسفند 1398 به مراکز درمانی پوستی در شهر تهران مراجعه نمودند. از این جامعه، 40 نفر به شیوه‌ی نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و به‌طور تصادفی در دو گروه آزمایش (20 نفر) و کنترل (20 نفر) گمارده شدند. اعضای گروه آزمایش از هفت جلسه درمان خودشفقت‌ورزی برخوردار گردیدند، بااین‌حال گروه کنترل هیچ آموزشی دریافت نکرد. پرسشنامه‌های پریشانی روان‌شناختی کسلر (2002) و کیفیت زندگی بریف (1996)، قبل و بعد از مداخلات آموزشی، به‌عنوان پیش‌آزمون، پس‌آزمون و پیگیری بر روی کلیه افراد اجرا گردید. یافته‌های حاصل از پژوهش با استفاده از تحلیل واریانس با اندازه‌گیری‌های مکرر و نرم‌افزار spss20 مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفت.یافته‌ها: نتایج بیانگر این بود که درمان خودشفقت ورزی بر کاهش پریشانی روان‌شناختی و افزایش کیفیت زندگی در بیماران پوستی پسوریازیس به‌طور معناداری موثر بوده است (p<0.001).نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد درمان خودشفقت ورزی، از طریق افزایش مهربانی نسبت به خود و دیگران و مدیریت احساسات، می‌تواند منجر به بهبود پریشانی روان‌شناختی و کیفیت زندگی بیماران شود.

Effectiveness of Self-Compassion Therapy on Psychological Distress and Quality of Life of Psoriasis Skin Patients

Aim and Background: Skin diseases, such as psoriasis, are associated with significant psychological and social disabilities. Therefore, the current research was done with the aim of examining the effectiveness of selfcompassion Therapy on psychological distress and quality of the life of Psoriasis Skin Patients.Methods and Materials: This research is a semiexperimental with control group and followup which was observed for a month. The statistical population of the research includes all skin patients with psoriasis who went to skin treatment centers in Tehran between Dec and Feb in 2019. From this population, 40 people were selected by available sampling method and after matching were randomly assigned to experimental (20 people) and control (20 people) groups. The subjects of experimental group received seven sessions of selfcompassion Therapy, however, the control group did not receive any training. The questionnaires of Kesslerchr('39')s Psychological Distress (2002) and Brefchr('39')s Quality of Life (1996) were distributed before and after educational interventions as pretest, posttest and follow up study on all subjects. The findings of the research were analyzed with Variance with repeated measures and SPSS20 software.Findings: The results of the analysis showed that the selfcompassion Therapy was significantly effective in reducing psychological distress and increasing quality of life in Psoriasis Skin Patients (p <0.05).Conclusions: It seems that selfcompassion Therapy can help improve psychological distress and quality of life of Psoriasis Skin Patients by increasing kindness to oneself and others and managing emotions.