بررسی نقش میانجیگرانه خودتنظیمی در رابطه بین سبک‌های فرزندپروری با اشتیاق به مشارکت اجتماعی

زمینه و هدف: مشارکت اجتماعی مفهومی روان شناختی است که در نوجوانان حائز اهمیت است. یک فرد با مشارکت در فعالیت های اجتماعی می تواند توانایی ها و استعدادهای خود را بشناسد و با کسب تجربه به پختگی برسد. هدف پژوهش حاضر، بررسی نقش میانجیگرانه خودتنظیمی در رابطه بین سبک های فرزندپروری با مشارکت اجتماعی نوجوانان بود. روش تحقیق ازنظر هدف، بنیادی و ازنظر روش گردآوری اطلاعات، همبستگی بود.مواد و روش ها: جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان مدارس متوسطه دوم ناحیه یک شهر اراک در سال تحصیلی 98-1397 بودند. نمونه پژوهش شامل 510 نوجوان (255 پسر و 255 دختر) بود که به صورت تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات، پرسشنامه های سبک فرزندپروری بامریند، خودتنظیمی بوگارد و همکاران و اشتیاق برای شرکت در فعالیت های اجتماعی برانیگان بود. تجزیه وتحلیل داده ها با استفاده از روش معادلات ساختاری و نرم افزار smart pls انجام گرفت.یافته ها: نشان داد که تاثیر مستقیم سبک فرزندپروری سهل گیرانه بر مشارکت اجتماعی و تاثیر غیرمستقیم آن با میانجی گری خودتنظیمی (p<0/05) ، تاثیر مستقیم سبک فرزندپروری استبدادی بر مشارکت اجتماعی و تاثیر غیرمستقیم آن با میانجی گری خودتنظیمی (p<0/05) و نهایتاً تاثیر مستقیم سبک فرزندپروری مقتدرانه بر مشارکت اجتماعی و تاثیر غیرمستقیم آن با میانجی گری خودتنظیمی بر مشارکت اجتماعی (p<0/05) تایید شدند.نتیجه گیری: با توجه به یافته های به دست آمده می توان گفت خودتنظیمی نقش میانجی گرانه معنی داری در رابطه بین سبک های فرزندپروری با مشارکت اجتماعی نوجوانان ایفا می کند.

Investigation of the Mediating Role of SelfRegulation in the Relationship between Parenting Styles and Social Participation of Adolescents

Aim and Background: Social participation is a psychological concept that is important in adolescents. By participating in social activities, a person can recognize his abilities and talents and reach maturity through gaining experience. The aim of this study was to investigate the mediating role of selfregulation in the relationship between parenting styles and adolescent social participation. The research method was fundamental in terms of purpose and correlational in terms of data collection method.Methods and Materials: The statistical population included all adolescents in Arak who were studying in secondary schools. The sample consisted of 510 adolescents (255 boys and 255 girls) who were selected by cluster sampling method. Data collection tools were Bumrind parenting style questionnaire, Bogard et al.chr('39')s selfregulation questionnaire, and Branigan’s eagerness to participate in social activities. Data analysis was performed using structural equation method with Smart PLS software.Findings: The results showed that the direct effect of permissive parenting style on social participation and its indirect effect through selfregulated mediation (p<.05), the direct effect of authoritarian parenting style on social participation and its indirect effect through selfregulated mediation (p<.05), and finally the direct effect of authoritative parenting style on social participation and its indirect effect through selfregulatory mediation on social participation were confirmed (p<.05).Conclusions: According to the findings, it can be said that selfregulation plays a significant mediating role in the relationship between parenting styles and adolescentschr('39') social participation.