اثربخشی درمان فراتشخیصی بر فقدان لذت‌جویی و ترس از مسخره شدن مادران دارای فرزند مبتلا به اختلال طیف اوتیسم

زمینه و هدف : بزرگ کردن یک کودک دارای اختلال طیف اوتیسم (autism spectrum disorder یا asd)، مشکلات روان شناختی زیادی را برای اعضای خانواده به ویژه مادران فراهم می کند. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان فراتشخیصی بر فقدان لذت جویی و ترس از مسخره شدن مادران دارای فرزند مبتلا به asd انجام شد. مواد و روش ها: جامعه آماری مطالعه را کلیه مادران دارای فرزند مبتلا به asd در شهر اصفهان تشکیل داد. نمونه گیری به صورت در دسترس و از بین مادرانی که دارای نمرات فقدان لذت جویی و ترس از مسخره شدن بالایی بودند (انحراف معیار بالاتر از میانگین گروه)، صورت گرفت و 40 نفر انتخاب شدند که به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و شاهد قرار گرفتند. برای جمع آوری داده ها، از مقیاس فقدان لذت جویی snaithhamilton و مقیاس ترس از مسخره شدن استفاده گردید. داده ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس چند متغیره (mancova) در نرم افزار spss مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: درمان فراتشخیصی بر مولفه های فقدان لذت جویی شامل تعاملات اجتماعی، تجربیات حسی، خوردن و آشامیدن، تفریح و سرگرمی و نیز ترس از مسخره شدن مادران دارای فرزند مبتلا به asd تاثیرگذار بود (0.05 > p). نتیجه گیری: درمان فراتشخیصی می تواند به عنوان یک برنامه آموزشی موثر جهت کاهش فقدان لذت جویی و ترس از مسخره شدن مادران دارای فرزند مبتلا به asd مورد استفاده قرار گیرد.