مقایسه اثربخشی مشاوره انگیزشی نظام‌مند و درمان پذیرش و تعهد بر سبک‌های حل تعارض زنان ناسازگار زناشویی

زمینه و هدف: مشاوره انگیزشی نظام مند (systematic motivational counseling یا smc) و درمان پذیرش و تعهد (acceptance and commitment therapy یا act) با تاکید بر اصلاح ساختار انگیزشی و پذیرش مشکلات زندگی می توانند باعث بهبود سبک های حل تعارض زنان ناسازگار شوند. این پژوهش باهدف مقایسه اثربخشی smc و act بر سبک های حل تعارض زنان ناسازگار زناشویی انجام شد. مواد و روش ها: روش این پژوهش نیمه آزمایشی با پیش آزمونپس آزمون و گروه گواه و پیگیری سه ماهه بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه زنان ناسازگاری بود که در سال 1396 به مراکز مشاوره شهر اراک مراجعه کرده بودند. از بین این افراد 36 نفر انتخاب و به صورت گمارش تصادفی در دو گروه آزمایش و یک گروه گواه گمارده شدند. داده ها در مراحل پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری با پرسشنامه سبک های حل تعارض رحیم (rahim organizational conflict inventory یا roci ii) جمع آوری شد. اعضای گروه های آزمایش پس از اجرای پیش آزمون به طور جداگانه در 10 جلسه smc و 12 جلسه act شرکت کردند. برای تحلیل داده ها از آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که تاثیر smc و act بر سبک های حل تعارض معنی دار و باثبات است (p<0/05). بین اثربخشی smc و act بر سبک های اجتنابی و مصالحه تفاوت وجود داشت (p<0/05). نتیجه گیری: نتایج پژوهش حاضر نشان داد که smc و act میتوانند در بهبود سبک های حل تعارض زنان ناسازگار زناشویی موثر باشند.

Comparison of Effectiveness of Systematic Motivational Counseling and Acceptance and Commitment Therapy on Conflict Resolution Styles of Incompatible Marital Woman

Aim and Background: Systematic Motivational Counseling (SMC) and Acceptance and Commitment Therapy (ACT), with emphasis on motivational structure modification, and the acceptance of life’s problems, can improve conflict resolution styles of incompatible marital women. The purpose of this study was to compare the effectiveness of SMC and ACT on conflict resolution styles of incompatible marital women. Methods and Materials: The method of this study was semiexperimental method with pretest and posttest design and threemonth followup. The statistical population of the study consisted of all incompatible women who referred to counseling centers in Arak city in 2018. Therefore, 36 participants were selected and randomly assigned to two test groups and one control. Data were collected in the pretest, posttest and followup stages with Rahim Organizational Conflict InventoryII (ROCIII). The experimental group members participated separately in 10 SMC sessions and 12 ACT sessions after running the pretest. For data analysis, analysis of variance with repeated measures test were used. Findings: The results indicated that the effect of SMC and ACT on conflict resolution styles was significant and stable (p<0.05). Furthermore, there was significant difference between the effectiveness of SMC and ACT on avoidance and compromise styles (p<0.05). Conclusions: SMC and ACT interventions can be effective in improving the conflict resolution styles of incompatible marital women.