اثربخشی درمان چشم‌انداز زمان بر افسردگی و سلامت اجتماعی زنان دارای نشانگان سوگ

زمینه و هدف: مرگ ومیر و داغ دیدگی سبب می شود سلامتی افراد در حوزه های مختلف تحت تاثیر قرار گیرد. بسیاری از افراد داغ دیده ی در معرض خطر نشانگان افسردگی و افزایش احتمال مرگ ومیر قرار دارند. هدف این پژوهش بررسی اثربخشی درمان چشم انداز زمان بر افسردگی و سلامت اجتماعی زنان سوگوار بود. مواد و روش ها: روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح تحقیق پیش آزمون، پس آزمون، پیگیری با گروه کنترل نابرابر بود. جامعه آماری پژوهش، شامل کلیه زنان ساکن در شهر بابل است که حداقل 12 ماه از سوگشان گذشته باشد و هنوز علائم سوگ و افسردگی را داشتند. از جامعه آماری تعداد 30 نفر به روش نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه ی افسردگی بک و پرسشنامه سلامت اجتماعی استفاده شد. داده ها با استفاده از تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر تجزیه وتحلیل شدند. یافته ها: نتایج به دست آمده نشان داد که بین دو گروه درمان چشم انداز زمان و گروه کنترل نمرات افسردگی تفاوت معناداری وجود دارد و زنانی که مداخله درمان چشم انداز زمان را دریافت کرده بودند، نسبت به زنانی که هیچ مداخله ای دریافت نکرده بودند، افسردگی کمتری داشتند. همچنین بین دو گروه درمان چشم انداز زمان و گروه کنترل نمرات سلامت اجتماعی تفاوت معناداری وجود دارد و زنانی که مداخله درمان چشم انداز زمان را دریافت کرده بودند، نسبت به زنانی که هیچ مداخله ای دریافت نکرده بودند، سلامت اجتماعی بیشتری داشتند. نتیجه گیری : با توجه به نتایج پژوهش می توان گفت رویکرد درمان چشم انداز زمان در کاهش میزان افسردگی سلامت اجتماعی زنان سوگوار اثربخش است ازاین رو، می توان این درمان را برای افسردگی و سلامت اجتماعی زنان بکار برد.

Effectiveness of Time Perspective Therapy on Depression and Social Wellbeing of Bereaved Women

Aim & Backgrounds: Grief and bereavement causes to be compromised the health of people in various aspects. Many of bereaved persons are compromised depression symptoms and increasing the probability of death. The aim of this research was to study of effectiveness of time perspective therapy on depression and social wellbeing of bereaved women. Materials and Methods: The research method was experimental by design of pretest, posttest, and followup with unequivalent control group. The statistical population of the research includes all bereaved women living in Babol, passing at least 12 months from their grief, still having symptoms of depression and grief. Among them 30 subjects through convenience sampling were selected. To collect the data Beck’s Depression and Keez’s Social Wellbeing Scales were used. The data were analyzed using repeated measure analysis of variance. Findings: The obtained results showed that the time perspective therapy on decreasing of depression and increasing social wellbeing was effective. The results of the followup scores showed that the efficacy of that was constant, as well. Conclusion: Considering the findings it concluded that the time perspective therapy is an effective therapy on reducing depression and increasing social wellbeing of bereaved women.