نقش میانجی‌گری تمایزیافتگی خود در رابطه بین سبک‌های دلبستگی با تعهد زناشویی

زمینه و هدف: شناخت و بررسی عوامل موثر بر قوام و استحکام ازدواج ها و نهاد اجتماعی خانواده می تواند گامی مفید در راستای ارتقای سطح فرهنگ جامعه باشد؛ بنابراین هدف مطالعه حاضر بررسی مدل تعهد زناشویی بر اساس سبک های دلبستگی با میانجی گری تمایزیافتگی خود بود.مواد و روش ها: در یک پژوهش توصیفی از نوع همبستگی، از بین دانشجویان متاهل دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران در سال 1396، با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس تعداد 400 نفر (200 زن و 200 مرد) انتخاب شدند. شرکت کنندگان به پرسشنامه های سبک های دلبستگی بزرگسالان، تمایزیافتگی خود و تعهد زناشویی پاسخ دادند. دادهها با استفاده از تحلیل رگرسیون چندگانه در دو مرحله در مسیرهای a و b و مسیر c انجام گرفت.یافته ها: نتایج تجزیه و تحلیل دادهها نشان داد سبکهای دلبستگی ایمن و اضطرابی به طور معناداری واریانس متغیر تمایز یافتگی را تبیین میکنند. همچنین سبکهای دلبستگی ایمن و اضطرابی به طور معناداری واریانس متغیر تعهد زناشویی را تبیین میکنند. در نهایت نیز، تمایز یافتگی به طور معناداری واریانس متغیر تعهد زناشویی را تبیین مینماید. این نتایج نشان دهنده نقش میانجیگرانه تمایز یافتگی در رابطه بین سبکهای دلبستگی ایمن و اضطرابی با تعهد زناشویی است.نتیجه گیری: ازآنجایی که ازدواج و روابط زناشویی یکی از تصمیم های مهم زندگی در بزرگسالی محسوب می شوند می توان با تمرکز بر سبک های دلبستگی در بزرگ سالان و آموزش های پیش از ازدواج بر تعهد زناشویی و تداوم روابط بین زوج ها افزود.

The Mediating Effect of SelfDifferentiation on the Relationship between Attachment Styles and Marital Commitment

Aim and Background: Recognizing and examining the factors that contribute to the consolidation of marriage and the social institution of the family can be a useful step towards promoting the culture of society. Therefore, the purpose of this study was to investigate the model of marital commitment based on attachment styles mediated by selfdifferentiation.Methods and Materials: In a correlational study, among the married students of Islamic Azad University, Science and Research Branch of Tehran in 2017, using the available sampling method, 400 persons (200 women) were selected. They participated in the study, completed the Revised Adult Attachment Scale (RAAS), Differentiation of Self InventoryRevised (DSIR), and Marital Commitment Questionnaire (MCQ). Data were analyzed through multiple regression in two stages in a, and b paths and c path.Findings: Results showed that safe and anxiety attachment styles significantly explain the variance of selfdifferentiation. Also, safe and anxiety attachment styles significantly explain the variance of marital commitment. Finally, selfdifferentiation can significantly explain the variance of marital commitment. The results show that selfdifferentiation has mediator role in relationship between safe and anxiety attachment styles with marital commitment.Conclusion: The results showed that since marriage and marital relationship are one of the important decisions in adulthood, focusing on attachment styles in adults can be supplemented with premarital education on marital commitment and continuity of relationships in couples.